Төлепберген Қайыпбергенов
Түсиниксизлер
Роман
Қуяш дөңгелек ошақ ишинде алысып лаўлаған от болып жанып көрине баслаған гезде, жигиттиң шыдамы биротала таўсылып, қыздың қарға тамған қандай ақ қызыл еринлерин жипек муртлары менен әстен ғана қытықлады. Қыз шоршып оянды.
- Ҳаў, Рузмат!
- Кешир, Гүлзийба! - деди Рузматтың даўысы нәзик елжиреп. - Қуданың аспандағы қуяшы әлемге нур таратып шығып киятырған соң мениң жердеги қуяшым көз ашсын, маған нур төксин дедим.
Гүлзийба оның жуўан билеги үстинен басын көтермей, тек көзлери менен күлди.
- Рузмат, сен еле усылайтып-әм сөйлей аласаң ба?
- Кеширерсең, Гүлзийба, тәўирлеў сөз таппай қалдым.
- Жоқ, жоқ, қысынба, Рузмат. Маған жүдә жақсы сөз айттың. Мен ҳеш қашан қуяшқа теңгерилмегенмен.
- Гүлзийба, қуяш шығып киятырғанда тикейип отырып тилек тилеген жақсы болады дейди...
- Буны еситип қудайдан талай-талай тилегенмен, ҳеш қайсысы қабыл болмады.
- Усы сапары кәраматлы Хийўаның қасындамыз, бәлким, қудай таала көрер. Түргел, тең тилейик, қолларыңды жай.
Гүлзийба басын көтерип Рузмат пенен жүзин қублаға қаратып алақанларын жайды:
- Әй, қудай, биз кәраматлы Хийўаның түбинде пәк ҳүждан менен отырмыз. Бүгинги қуяшыңның нуры менен бизлерге мийрим-шәпәҳәтиңди түсир. Бахытлы қылагөр! Аўмийин!...
- Ҳа, ғарғыс урғырлар!
Тап қудайдың өзи қасақана саза бергендей, Гүлзийба қорққанынан Рузматқа асылды.
- Ўай, Рузмат!
- Қорқпа, Гүлзийба! - деп Рузмат оны баўырына басты да, үстилерине ат дөндирип қамшы көтерип турған Сержанбай менен Мәўлен сарыдан көз алмай, шабатуғын жолбарыстай түксийди:
- Не керек?!
- Рузмат, - деди қыз сыбырланып. - Сен мени буларға көрсетип сүй, бәлким, неке бузылды деп кетер.
- Қорқпа, жаным, ҳаўлықпа. Өзим өлмей сени ҳеш кимге бермеймен.
- Тәғдирим сениң ықтыярыңда, Рузмат!...
14.
Ызғар ийиси мүңкиген тар бөлмесинде төселген ақ кийиздиң үстинде жамбаслап шай ишип жатырған Махмудниязға келип Ерназар сөйлеп отыр:
- Буйрығыңызды бәржай еттим, уллы әскербасым. Қосқан жигитлериңиз унады. Мен усы жасыма шекем Бухараны көрмегениме пәнт жедим, ырастан да үлкен қала екен. Биротала басып алыў сизге несийб етсе, жақсы болар еди.
Махмуднияз оның он үш күнде қайтып келгенине, көп көпшик қойып сөйлегенине қарап онша исенгиси келмей сорады:
- Қалада не жаңалық сездиң?
- Қалада жүздей мешит санадық, алты тас дийўал базары, төрт кәрўан сарайы бар екен. Қаратал дәрьясының еки жеринен тас көпир өтип турыпты. Оқ-дәри өзлеринде исленеди екен. Дәри ушын Чу ҳәм Шымкенттен дуздай зат (селитра) әкелип, қорғасынды Қаратаўдан алдыратуғынын еситтик. Енди Бухараға дейинги жоллардан қәйтип, қай ўақта жүрилсе де алжаспайтуғын болып келдим.
- Әмирди-әм көрдиңиз бе?
- Несиб етти. Бир топар нөкерин баслап қалаға кирип киятырғанда көрдик. Түси суўық, реҳимсиз екен.
Махмуднияз Ерназардың жаңалықларына исенбейин десе, оған дейинде Бухараға жансыз жиберип алған еди, оның хабары менен дәлме дәл.
- Әмирдиң кийимлери қандай?
- Басында қызыл жипек сәллеси бар, төбесиндеги жығасы тип-тик турыпты. Үстинде мен көрмеген мамықтан постыны бар, бир бухаралыдан сорасам, ең суўық арқада өсетуғын соболь деген ҳайўанның териси дейди. Белинде алтын қамары бар.
- Бухарада болғаның тақыйық. Ләшкериниң күши қалай екен?
- Бир топ ләшкерин бухаралы емес биреў басқарады дейди. Шамасы, я орыс, я инглис.
Махмуднияздың үскини қуйылды.
- Ғам жемеңиз, оларды сөзсиз жеңиўге болады, - деди Ерназар.
Әскербасының шырайы және жақсыланды.
- Ерназар, сиз маған нағыз дос, ағла нөкерсиз, тақыйық исендим. Ертең дем алыңыз. Набада, бас әскербасы тексериўге келсе, сылтаў табыў өз еркиңде.
"Сен"сиреп сөйлейтуғын әскербасының бирден "Сиз"ге өтиўи ғана емес, оның бир күнлик демалыс бережақлығының өзи түлкиниң қуйрығы болмасын деген қәўип пенен тикленди:
- Машқыға бара берейин.
- Сиз күтә өр көкирек, батыр нөкерсиз, аммо, баладай ҳақ кеўилсиз. Буныңыз маған көбирек жағады. Бәри бир, мен сизди уллы инсан көремен, себеби сиз ертеңги болатуғын исти бүгин-ақ болжап билиў қабилиятына ийесиз. Неге жүзиңиз өзгерди? Орынсыз мақтады дейсиз бе? Ҳасла ондай емес.
(Даўамы бар)
Канал:
t.me/BaxitliSaribaev01. 02