МЕҲИР ҚАЙДА?
Бизнес тараўында бирге жүрген жорамыздың әкеси жатыслы болып қалған екен. Еки-үш жигит жыйналып, сол жорамыздың үйине барып, әкесиниң кеўлин сорап қайттық. Әкеси полына түги қалың, қымбат гилем төселген, әйнеклерине де шырайлы перде тутылған ҳәм бөлмениң төбесине әжайып бир люстра илинген, сервантта ҳәзирги модадағы сапалы ыдыслар дизип қойылған ҳаўасы таза бөлмеде жумсақ диванның үстинде жатырған екен.
Гәптиң расы, ўақтында сонша адамды айбаты менен тик аяқта турғызған, геўдели, сондай сәўлатлы, бир аўыз сөзиниң өзи бир гезлери хат пенен қәлемдей болып турған инсанның бундай ҳалда мисли шөп болып төсекте дәрмансыз жатқаны бизди ҳайран қалдырды.
Бир кесе суўды өз қолы менен ише алмай атырған кисини қалай жубатарымызды билмедик.
Себеби бала гезимизден сол инсанға еликлеп бизнесмен боламыз деп өскенимиз кешегидей көз алдымыздан өтти. Сонлықтан да дәрт қәддин бүккен бул ғайбарлы инсанға бир нәрсе деп жубатыў айтыўға тилимиз әззи еди.
Дәрти жанын қыйнап атыр ма, тез-тез терең дем алып, қатты-қатты жөтелип қояды. Әли ағаның жағдайы белгили болып турса да, қолымыздан келгенше кеўлин көтерип жақсы сөзимизди айтыўға ҳәрекет еттик:
- Ажарыңыз жақсы аға. Еле қуда қалесе тәўир болып, аяққа турып кетесиз,-дедик. Әли аға да сөз арасында аман-саўлық сорасып, жумыстың жағдайын сорап атыр.
- Қымбатлы ўақытыңызды бөлип, кеўлимди сорап келгенлериңиз ушын рахмет, балаларым,- деп кеўли елжиреп кеткендей болды.
- Бул рет денсаўлығым оңланып кетиўине онша көзим жетиңкиремей турғаны-ай! Шамамда, әжел периштеси қашаннан берли жолға шыққан сыяқлы.- Ол бираз ўақыт сөзден тоқтап, салмақлы гүрсинди.- Адамзаттың минези қызық, ҳəр қанша өмир сүрсе де, бәрибир, дүньяға тоймайды. Инсан әжел саясын сезссе, өмирдиң ялғаншы екенлигин ойлап, қатты тынышсызланып қалады екенсең. Cексен, тоқсан дегени бүгин барсаң ертең жоқ дегени екен. Мине, мен де жатырман “Ей Қудайым маған да тағы азғантай өмир қосып бер!.. Аманатыңды алар болсаң, жанымды қыйнамай аңсат ғана ал!” деп айтқаны сол еди, баласы бирден ашыўланып кетип әкесиниң сөзин ақырына шекем тыңламай:
- Әй аға, усы сизге не жетпей атыр?! Сексен екиге келдиңиз. Неге ҳәркимге бир дәртиңди дастурхан қылып айта бересең?! Сениң бир өзиң емес қо өлейин деп атырған. Саған шекем де талай адамлар өлген, сеннен кейин де өле береди. Әке, я сен өлиўден қорқасаң ба?-деп гүрс еткизип сораў қойып қалды.
Жорамыздың әкесине қылып атырған буншелли қопал мүнәсибетин көрип ҳәммемиз аң-таң болысып қалдық. Әли аға да көзлери жәўтеңлеп баласына бир, бизлерге бир қарап алды да, соң даўсы дирилдеп сөзин даўам еттирди:
- Жан балам, бул сөзди алдын да үш-төрт мәрте айтқан едиң. Енди айтпа, өтинемен. Әлбетте, тири жан бар жерде өлим болатуғынын билемен. Мен өмир сорасам, сеннен емес, жаратқаннан сорап атырман. Перзентиңнен бундай сөз еситиў инсанға қатты батады екен. Я наўқас әкеңди бағыў жаныңа тийди ме? - деди Әли аға баласына үмит пенен қарап.
- Жаныма тийгениңизде сизди усы ўақытқа шекем шыпакерлерге қаратып, усындай шараятларды жаратып берер ме едим? - Бөлмедеги буйымларға бир-бир нәзер таслап, достымыз сөзин тағы даўам етти: - Әне, қараң, ҳəмме зат жеткиликли, жегениңиз алдыңызда, жемегениңиз артыңызда, сонда да , ҳәрдайым налығаныңыз - налыған,- деп, ашыў менен қолын бир силтеп, аяғын тез-тез басып бөлмеден шығып кетти.
Әли ағаның тамағына бир нәрсе тығылғандай болып, сөйлей алмай, оның үстине, дәрди тутып бираз қыйналды. Узақ жөтеллеп, терең нәпес алғаннан кейин, уф тартып, көзлерин беккем жумды.
Сол гезде кирпиклериниң арасынан сызылып шыққан бир тамшы жас əйнектен түсип турған қуяш нурында жылтырап көринди.
Бизлер Әли ағаны қалай жубатыўды билмей, оның қасында отырып қалдық...
Абдунаби Айдаров.
https://t.me/Soz_marjani
