бітпейтін уайым, таусылмайтын мазасыз ой қажытып жібереді екен. күллі дүниені аз ғана ұмытып, терең тыныстағым келді. дәл осы тыныштығымды сағынып қалдым. анығында, ештеңеге айырбастамайтын ең аяулы, ең сұлу тыныштық. жағалау бойында отырып, ерсілі-қарсылы қозғалған адам мен жүйткіген көлікке, аспаннан жерге маңғаздана құлаған жапырақтарға қарап әлі де «бар» екенімді сезінгім келді. тыныштыққа шөліркеп қалдым. асыға жеттім.