Ой салып көңілге түнгі аспан,
Қиялдың тұңғиық тереңі.
Санамның түкпірін шаң басқан,
Сезімнің бар осы ма керегі?
Қойнына қысты да қара түн,
Өзіне елітіп баурады.
Қызғалдақ,қиял боп қалатын,
Құлпырып бақшамда қаулады
Таңменен жалғасқан түнгі аспан,
Рауандап таң атып келеді.
Әзәзіл бойымда арбасқан,
Белгісіз кімнің нақ жеңері.
Бұл түнім ерекше өзгеден,
Жалыным бықсыған шоқ болды.
Жарқ етіп арманым көздеген,
Құйрықты жұлдыздай жоқ болды.
Шабытым толқыған теңіздей,
Қаламды еріксіз толғатты.
Бір ауыз ештеңе дегізбей,
Үнсіз ақ жазғызды сол хатты.
Бұл жүрек өзіңмен егіздей
Бар сырын ақтарып,тарқатты
Көз ілмей түнімен,сені іздей,
Аңсаумен сағынып, таң атты.
Ақыры тағы да таң атты...