Бұл менің алғашқы махаббатым емес. Соңғы емес деп үміттенемін. Бірақ ендігәрі сүюге ниетім болғанымен, мүмкіндігім келмейтін сияқты. Барынша сақтауға тырыстым. Бірақ уысымнан сусып аққан судың тамшылары ғана қалды. Оның өзі кеуіп, алақанымдағы сызықтарда ғана ылғалы қалған сияқты. Содан да өкінішті. Сезім, махаббат, жұп, отбасы үшін тек тірі адам мен әлеуметтік-заңи қатынастар жеткіліксіз. Жалыны өшіп, қызарған шоқтары көмескілене бастаған күл сияқтымын... Айтыңызшы бәрі жақсы болады деп...