Жүректі ауыртар түрі жаман тəмсіл.(аударған Бурахан Даканов(адам аттары ойдан құрастырылған)
Дархан мен Əлия... Бұлар бақытты да берекелі жас отбасы тұғын.. Кішкентай кездерінен бірге өсіп, бір сыныпта оқыған екеуі бір- бірін шексіз сүйіп, ақыры үйленіп тынған. Уақыты келе, жұбайы жүкті болып, баласын өмірге əкелу үшін перзентханаға жатады. Өкінішке орай, дəрігерлер баланы аман-есен тудырғанымен, Əлияның өмірін сақтай алмады... Бұл ауыр жағдай Дарханға үлкен соққы болып, қатты қайғырған болатын... Өлгеннің артынан өлмек жоқ дегендей, қатынын қырқынан шығарған ол, шақалақты өзі бағып өсіре алмайтынын түсініп - əпкесіне апарып береді... Өз өмірін қиып, өмірін баласына сыйлаған Əлияның құрметіне ұлдың атын Жұбаныш деп қойған Дархан - Жұбанышты əпкесіне аманаттап, өзі Алматыға жұмысқа кетеді... Алматыға келген Дархан жақсы жұмысқа орналасады да, бір жылдан кейін айдай сұлу Айзаданы кезіктіріп- үйленеді...
Айзада болса бірінен кейін бірі екі бала, яғни ұл - қыз перзенттер туады. Арадан үш жыл өтіп, Айзаданың қарсылығына қарамай Дархан - Семейдегі əпкесіне берген ұлын отбасына алып келіпті... Əкелгені құрысын, өгей қатын өз балаларына жақсы,ал жетім балаға жаман көзбен қарап - мейірім көрсетпес, айқайлап - əр сөзінде түрткілеп күн бермес һəм тамақты бөлек ішкізетін, дастарханда бірге отыруына рұқсат бермейтін нағыз жалмауыз қатынға айналған тұғын...
Сонымен, бір күні аяқ астынан Айзадаға төркін жағынан қонақтар келіп, өгей қатын туыстарын күтуге кіріседі.. Қонаққа арнап жасалған дастарханда түрлі тағамдар, жемістер бар... Жұбаныш, шеткері тұрған жүзімнен жегісі келіп қолын созғаны сол еді - өгей шешесі қолынан оқтаумен бір салып, тарелкедегі кішкене күрішімен қоса қылтимаға (балконға) қуып шығады. Долы қатын долданып: - Сол жерде қозғалмай отыр ырбимай, қонақтар кеткенде бірақ шығасың.. Дауысың да шықпасын қу жетім. Жаныңды шығарамын!!!- деді де есікті тарс жауып ішке кіріп кетті.
Жұбаныш болса, ішке кірсе өгей шешесінен оңбай таяқ жейтінін біліп, сол жерде көзінен сорасы аққан күйі ұйықтап кеткен екен..
Сонымен не керек, үйдегілер тынышталып қонақтарын қайтарған. Айзада, өз балаларын бөлмелеріне ұйықтатуға алып кіріп, қылтимадағы Жұбанышты мүлдем ұмытып кетіпті...
Дархан болса, кеш түсе жұмыстан келіп, балаларын сұраса, қатыны:
- Бəрі ұйықтап қалды жаным. Барып оятпай ақ қой. Бүгін қатты шаршады - деді. Жұмыстан онсызда шаршап, ештеңеге зауқы болмай тұрған Дархан, тамақтанып болғасын қалың ұйқыға кетеді. Түсінде, көзінен сорасы аққан Əлия кіріп:
- Мырзам, ұлыңыздың жағдайын көріңізші! - деп жалынады. Оянып кеткен ол, Айзададан Жұбаныш жайлы сұрады.Əйелі бұртиып:
- Айттымғой сізге, ұйықтап жатыр, - деді. Еркектің көңілі тынышталып ұйқыға кетті. Көзі іліне сала Əлия тағы түсіне кіріп:
- Ұлыңыздан хабар алыңыз димін. Неге бейқам жатсыз?! - деп жағасына жармасады. Тұншығып, шошып оянған Дархан Айзаданы оятып: - Жұбаныштың жағдайы қалай?- десе қатыны ашуланып:
- Уфф, не болды сонша уайымдап?! Айттымғой ұйықтап жатыр.Қатты еркелетіп жібердіңііз, сол ұлыңызды! Мен туған ұлға да неге сөйтпейсіз? - деп теріс қарап жатып алды. Дархан үндемей, ұйқыға кетті . Бір кезде Əлия түсіне кірді де :
- Болды. Ұлым, жалғызым менің қасыма келді.. Енді мазаламаймын. Бақытты болыңыз.. Қош - деп, ұлын жетектеген күйі ғайып болыпты. Шошынып оянған ол, атып тұрып ұлының бөлмесіне жүгіреді! Келсе, Ол жоқ еді. Басқа бөлмелерді, тіпті дəретханаға дейін қарап шықты. Ол жоқ.. Жанұшырып, не істерін білмей қалған Дархан, қылтимаға көзі түседі. Аша сала Жұбанышты көрген ол, аяғынан əл кетіп тізерлей отыра кетті... Қараса, Жұбанышы қос тізесін құшқан күйі бүктеліп отыр екен.. Жылыну үшін басын тізелерінің арасына қойыпты да, қатты ұйқыға кетіпті.. Бірақ, аязға нəзік дене шыдамай - жаны үзілген екен... Көп жыласа керек.. Екі аяғының арасында мұз боп қалған төмпешік.. Қасында, тарелкеде кішкене жеген күріші тұр... Ия.. Бəрі кеш.. Ол енді, өгей шешеден қорлық көрмейтін, ез əкесін ойлап жыламайтын, зұлымдық пен қайғысы жоқ һəм бақытты жаққа аттанып кеткен еді.....