Сен сүйетін жан, ол – ауа. Тәтті, ащы, суық, оттегісі кемерінен асқаннан тым шолжаң, су сияқты аса қою, гүрілдеуік. Сен оны ауыз толтырып жұтасың, сол сәт басың айналып, жүрегің тарсылдап кетеді. Бірақ онсыз тынысың тарылады. Өкпең қысылып, теріңнен жан айқайың шығып, дірілдеп, аяқ-қолың қалтырайды. Сол улы газды қайта жұтқанша жаның қалмайды. Содан кейін қайтып тірілесің де, дем аласың, дем аласың...