ӨЗІМЕ

Өмірді естен шығармай, 
Өлімді еске жиі алдым. 
Өткенді кері бұра алмай, 
Өкпеге кімді қиярмын? 

Өтер де кетер бұл дәурен, 
Өлшеулі бәрі, өлшеулі, 
Өкпек жел соғып іргемнен 
Өкініш басар еңсемді. 

Өлара шақта бір мезет, 
Өлексе жеуге құмартқан, 
Өлместің күні кімде жоқ, 
Өлекшін құсқа кінә артпан. 

Өзегім от боп күйгенмен, 
Өбектеп мені кім сүйсін? 
Өгейлік көріп үйренген, 
Өр көңіл, қашан тыншисың? 

Өжет боп кейде көрінгем, 
Өксіп те қалған бар кезім. 
Өкініп талай егілгем, 
Өкпешіл ме екем, әлде, өзім... 

Өңездеп қалған көп қайғым, 
Өзеуреп кеттің, - демеші. 
Өзге бір жанды таппаймын, 
Өзімнен жақсы неге осы? 

Өтірік айтты демегің, 
Өсекке баспас аяғым. 
Өмірбаяным - өлеңім, 
Өлеңім - өмірбаяным! 

Өркеуде болман тым асқақ, 
Өресіз ойдың түбі арсыз. 
Өмірім бітер бір-ақ сәт. 
Өлімім күтер, күмәнсіз!... 

Қалқаман Сарин

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹