Қатты қар жауған күнді жақсы көремін. Маған сол қардың астымен тыныштықпен жүріп, кішкентай ақ жұлдызшаларды кірпігіммен ұстаған ұнайды.

Қатты қар жауғанда, бәрі әп-сәтте аппаққа айналады: киімдер, үйлер, ағаштар, көшелер. Және осы сәтте әлемде еш жамандық, әділетсіздік, өтірік болмағандай көрінеді.

Тыныштық сондай, тіпті жүрегіңнің соғысын естуге болады. Қатты қар жауғанда, жылап алуға да болады. Қалың қар ұшқындарының артынан ештеңе көрінбейді. Ал жүзің жай ғана ақ даққа ұқсайды – онда ешбір сызықты ажыратып болмайды. Ал көз жасы мұз болып қатып, мұңды бірге тоқтатады.

“Теңіз түсті махаббатым”