ТҮННЕН ТАҢ НУРЛАРЫН
ТИЛЕЙМЕН...Жым-жыртлық жанымды жегидей жейди,
Зибан жоқ телефон сымларында ҳеш.
Муҳаббат кеўиллер елшиси дейди,
Тəғдир дусластырды неликтендур кеш.
Сениң хаўазыңды ынтығып күттим,
Жүрек өз пəрядын ишке жутады.
Шийеленисип барар келеби жиптиң,
Шадлығым ғумшасын ҳижран путады.
Жулдызлардай алыс туйылдың бул дем,
Жулдызлардай сансыз муңлы əрманлар.
Билмедим, буншама неге еглендиң,
Қəлбимде мөрленип мəңги қалған яр?!
Жүрек тарс айрылып кетердей, егер
Жалғыз сөзиң менен мəлҳам болмасаң.
Меҳриң маған қашан нурларын себер,
Нетеди бул ғамгүн кеўлим аңласаң?
Отлы сезимлерим еритер сеңди,
Күй мениң ышқымда, жалын болып жан.
Түннен таң нурларын тилеймен енди,
Кеўлимди жақтыртар шуғламсаң, инан...
Пəтийма МЫРЗАБАЕВАhttps://t.me/a_blognot