Өткен жұмысымда mental жағдайым қатты нашарлап кеткен еді.
Көбіне депрессия орбитасында шыр айналатын таптаурындар арқасында.
Мен өзімді жаман сезінемін десем, маған әріптестерім "Жұмыс көлемін арттырып көрсеңші, сонда қайғы-мұңға жәй ғана уақытың жоқ болады" дейтінтұғын.
Жұмыстан кейін қалып істесең де бәріне бәрібір, сосын көбісі хомофоб болатын, менімен тіпті амандаспайды, бірақ ағылшын/француз тілдерінде аударма қызметі керек болса кенеттен мейірімді болып қалатын.
Қысқасы, капиталистік токс шалшық.
Соңында барлық pros&cons-тарды өлшеп, қош айтыстым.
Анам, достарым барынша қарсы болды. Олардың ойынша шыдау тұрақтылық белгісі, ал ұнамаса кетіп қалу - балабақша.
Бірақ біріншіден, олардың үрейлері қаншалықты ақпейілді болса да, олар менің өмірімді мен үшін сүрмейді.
Екіншіден, мына капиталистік заманда жанпида болу - өзіңе көр қазу. Маған ішкі бейбітшілік керек болды және ешқандай да overworking менің депрессиямды емдеп бермейді.
Үшіншіден, өсімдік көлеңкеде қурай бастаса, біз оны күн астына шығарамыз, өсімдікті кінәламаймыз ғой енді. ^^
Қазір бәрі жақсы, жаңа жұмыс орны, жаңа орта.
Сіздерден бұл тақырып тербеліс қақса, төмендегі телеграм арналар сіздерге жердің серігі - айдай болсын:
Ең керемет Махаббаттың жобасы:
https://t.me/youngcareer
Қазақстанда өзекті вакансиялар:
https://t.me/likeostan
NGOs:
https://t.me/jobs4good
Алматы қаласында:
https://t.me/rabota_v_ala
Кетімсек болғыңыз келсе:
https://t.me/yojob
Академиялық мүмкіндіктер:
https://t.me/academicopportunities
Еуропа:
https://t.me/ep_advisoryjobs
Шыдамаңдар, отырған қыз орнын таппайды, таңдаған тазға жолықпайды.
Memento mori.
Көбіне депрессия орбитасында шыр айналатын таптаурындар арқасында.
Мен өзімді жаман сезінемін десем, маған әріптестерім "Жұмыс көлемін арттырып көрсеңші, сонда қайғы-мұңға жәй ғана уақытың жоқ болады" дейтінтұғын.
Жұмыстан кейін қалып істесең де бәріне бәрібір, сосын көбісі хомофоб болатын, менімен тіпті амандаспайды, бірақ ағылшын/француз тілдерінде аударма қызметі керек болса кенеттен мейірімді болып қалатын.
Қысқасы, капиталистік токс шалшық.
Соңында барлық pros&cons-тарды өлшеп, қош айтыстым.
Анам, достарым барынша қарсы болды. Олардың ойынша шыдау тұрақтылық белгісі, ал ұнамаса кетіп қалу - балабақша.
Бірақ біріншіден, олардың үрейлері қаншалықты ақпейілді болса да, олар менің өмірімді мен үшін сүрмейді.
Екіншіден, мына капиталистік заманда жанпида болу - өзіңе көр қазу. Маған ішкі бейбітшілік керек болды және ешқандай да overworking менің депрессиямды емдеп бермейді.
Үшіншіден, өсімдік көлеңкеде қурай бастаса, біз оны күн астына шығарамыз, өсімдікті кінәламаймыз ғой енді. ^^
Қазір бәрі жақсы, жаңа жұмыс орны, жаңа орта.
Сіздерден бұл тақырып тербеліс қақса, төмендегі телеграм арналар сіздерге жердің серігі - айдай болсын:
Ең керемет Махаббаттың жобасы:
https://t.me/youngcareer
Қазақстанда өзекті вакансиялар:
https://t.me/likeostan
NGOs:
https://t.me/jobs4good
Алматы қаласында:
https://t.me/rabota_v_ala
Кетімсек болғыңыз келсе:
https://t.me/yojob
Академиялық мүмкіндіктер:
https://t.me/academicopportunities
Еуропа:
https://t.me/ep_advisoryjobs
Шыдамаңдар, отырған қыз орнын таппайды, таңдаған тазға жолықпайды.
Memento mori.