Абылай Боранбай

МУИТ студенттері бар ма осы жерде?

Келесі аптада сендерде психология апталығы өтеді екен.

Апталық аясында мен кішігірім тренинг өткіземін)

"Миндальная связь"-дің бүгін өткен 3-ші сабағына кері байланыс жазып жіберейік.

1) Қалай өтті?
2) Медитация кезінде (физикалық тұрғыда) не сездің?
3) Өзіңді бақытты сезіне алдың ба?
4) Бүгінгі сабақтан қандай инсайт алдың?

Спишь?

Қазақтарға отбасы реформасы керек!

1) Тойға кредит алып, бар тапқанын жұмсағанша, құдалықпен шектелген жөн.
2) Тойға жұмсалатын ақшаны одан да ипотеканың бастапқы жарнасына жұмсаған жөн.
3) Алғашқы 3-4 жылда бала жоспарламау.
4) Сол 3-4 жылда бір-біріне үйреніп, денсаулықтарын реттеп, қаржылық қауіпсіздік жастығын жинақтау керек.

Төменде бұл шешімдер не үшін дұрыс екенін жазып өтемін.

Мен жастармен жиі жұмыс істегендіктен, олардың проблемаларын білемін. Оларда гормондар ойнайды, бірақ дінге, ұлттық құндылықтарға сай "зина жасап қоймайын" деген ой тұрады.

Бір-бірін сүйіп тұрса да, "тойға дайын емеспін, қалтам көтермейді" деп үйлену жоспарын 4-5 жылға кейінге ысырып қояды. Кездесіп жүріп, өздерін күнәһар сезінеді. Кәдімгідей невроз болады.

Қарым-қатынас дамымаған соң, кейін бұзылып, жүрмей қояды.

Ал той жасамай, тек құдалықпен шектелсе, "жағдайым жоқ" деген сылтау қалмайды.

Шынымен бір-бірін сүйгендер қосылады.

Ал үйлену ниеті жоқ жігіттер қыздардың бастарын қатырып жүрмейді.

"Бірақ отбасы құрған соң көбірек ақша табу керек қой" деуің мүмкін.

Шын мәнінде, жігіт те, қыз да үйленбей жүргеннің өзінде көп шығын жұмсайды. Бір жерде тұру керек, тамақтану керек, жолға ақша керек. Екеуі қосылса, шығындары азаяды. Сыртта жеудің орнына үй тамағын ішеді. Аренда төлеудің орнына ипотека төлейді.

Қай жағдайда отбасы құру қаржылық жағынан қиын?

Егер бірден жүкті болып, бала туса.

Үйленудің, бір-біріне үйренісіп кетудің өзі үлкен стресс. Сол стреске үйренбей тұрып, үстінен жүктілік, босану, қаржылық қиындықтар қосылса, отбасы берік болады деу қиын.

Осындай жағдайда жастар арасында келіспеушілік туындап, ажырасып жатады.

Кейін қыз қолында кішкентай баласымен қалады. Жұмыс істейін десе, балаға қарайтын адам жоқ. Жұмыс істемейін десе, ақша жетпейді. Бостан босқа қиналады.

Егер алғашқы 3-4 жылда бала тумай жүрсе, бір-біріне үйренісіп кету ықтималдығы жоғары болады.

Тіпті ажырасқан жағдайдың өзінде қыз жұмыс істеп жүре береді, қиналмайды.

Оған қоса көбісі денсаулықтарын ретке келтіріп үлгермей жүкті болады.

Темір дефицитті анемия, b9, b12 витаминдерінің жетіспеушілігі, қалқанша безімен проблема болып жатады. Кейін жүкті болғанда, босанғанда ол асқынып кетеді. "Послеродовая депрессия" болу қаупі жоғары.

Ал егер үйленіп, 3-4 жылын денсаулығын реттеуге жұмсаса, өзіне де жеңіл болады, баласының да денсаулығы әуелден жақсы болады, жиі ауырып қала бермейтін болады.

Нәтижесінде:

Жастар зина жасамай, жеңіл жүрмей, үйленіп, жауапкершілік сезінеді. "Күнәһармын" деген невроздан аулақ болады.

Жастар той үшін қарызға, кредитке кірмейді.

Жалдамалы пәтер иесіне төлемей, өз үйінің ипотекасын жауып тұрады.

Онсыз да стреске толы заманда өмірлерін қиындатпай, жай-жай бір-біріне үйренісіп болған соң ғана бала туады.

Ата-анасы денсаулықтарын жақсы күткен соң, бала да сау туу ықтималдығы өседі.

Оған қоса бұл – послеродовая депрессияның алдын алады.

P.S. Ата-аналардың, жастардың "ұяты" жібермейді бұлай істеуге. Не үшін? Менталитет. "Той жасамасаң, ұят" дейді.

Бұл менталитетті жою үшін идеяны тарату керек! Ол трендке айналу керек. Қазақтар трендшіл келеді 😂

Дубайский шоколад, шайн мускат деп бастары кеткенде, бұл трендтен де қалмауға тырысады.

Бұл мақаланы бүкіл жақындарыңа жібер!

Қазақ жастарының үлкеееееен проблемасын шешудің жолын жазып шықтым. Оқып, пікір алмас, достарыңа жібер.

Сұрақ:

Мені машина қағып кеткенің немесе аяғым-қолымды сындырып алғанымды қалаймын.

Қазір өмірімде өте көп жауапкершілік тұр. Жұмыс, дипломка, сабақ, практика, курсы. Осының бәрінен осы арқылы құтылып просто жатқым келеді.

Не істесем болады? Қалай дұрыс өз өміріме жауапкершілік ала аламын? Және жоғарыдағы ойдан қалай құтылсам болады(всегда как вариант ретінде басымда жүреді)

Жауап:

"Психотерапия керек саған" десем, "ақшам жоооқ, онсыз да жұмыс, дипломка, сабақ, практика, курсы деп жүрмін" дейсің ғой.

«Ок. "Миндальная связь"-ға жазыл онда. Өз проблемаларыңды сол жердегі медитация арқылы талдап алып, расслабон ұстап, өмірің түзеледі» десем, тағы бір сылтау ойлап табасың ғой.

Остается только две вещи – страдать пока не заболеешь или реально попасть под машину.

Басқа шешімі бар шығар, бірақ мен көріп тұрған жоқпын.

Саған өзіңе уақыт бөліп, демалу керек. Бірақ неврозың демалдыртпайды. Жатып демалсаң да, іштей өзіңді жеп тастайсың "бәрінен қалып бара жатсың! Конкуренттерің сені озып кетеді" деп.

Неврозды емдеу тек психотерапия. Оған дайын болмасаң, мен сияқты до конца жанып біт. Денсаулығыңды құртып ал. Сосын мен сияқты ПРОСТО НОРМАЛЬНЫЙ қалыпқа келуге 6 ЖЫЛ УАҚЫТЫҢДЫ жұмса.

Делай красиво, мазохист болсаң.

Сұрақ:

Осы ситуация туралы өмірімдегі бір адам білмейді ше... Менің ағам бар, өзімнен 2 жас үлкен, мен где то 8-9 жасымда мама была беременной, ол роддомға кеткенде ағам екеуміз дома одни остались. Ол маган "компьютерден саған қызық нәрсе көрсетемін" деп алып кетты, бір файл тұр. Ішін ашса, кілең жалаңаш еркектер мен әйелдер подборка видео сияқты бірнәрсе, маған айтты "люди этим занимаются, это нормально" деп, маған домагаться ететін "кайф па? Кайф қой, иә?" деп, түнде келіп денемді ұстап кететін, мен соны үлкендерге айтпағам ғой вообще, өзіме атаковать ететін сияқты болды, білмеймін, өзімді өте жаман адам сезіндім.

Ұзақ уақыт мастурбировала🥲 намаз оқып жүріп (бірақ қазір завязала, өзімді каааапец грещница сезінем. что со мной не так деп. Не істеймін, ер адамдарға деген қорқынышымды қалай жеңем?

Қазір на расстоянии жігітпен встречаться етем да, ол сәл ұятсыздау прикол айтса, тупо жабылып қаламын, араласқым келмей қалады. Психолог дегендерге айта алмайтын сияқтымын бұл нарсе туралы, не істей аламын?

Жауап:

Әдетте адам бұндай теманы психологпен 2 жағдайда талдайды:

1) ұзақ уақыт бойы барып жүріп, бір кезде сенімі артып, бөліседі.

2) до того қиналып кетеді дискомфорт сезімдерінен, сөйтіп бірінші сессияда-ақ айтып береді.

Маған әдетте 2-ші топ адамдары келеді.

Енді әр сұраққа бөлек жауап берейін.

1) орын алған жағдайда сенің еш кінәң да, кҮнәң да жоқ. Сен кішкентай болдың. Өзіңнен үлкен ағаң саған тиісті. Өзің сенген адам жаман нәрсе істейді деп бала кезде ойламайсың.

2) кейін өскен соң қандай жағдай орын алғанын түсініп, өзіңе деген жиіркеніш, кінә сезімі келуі мүмкін.

Бұл жердегі ойлау қателігі – дәл қазіргі біліміңмен өткеніңді "судить ету". Сен бала болдың, бұның бәрін білмедің. Білгеніңде, басқаша істер ме едің?!

3) ата-анаңа айтқың келгенмен, ағаңмен оңаша қалатын кездер болатынын білдің. Ол саған не істей алатынын білмедің. Сол үшін үндемедің.

Тура сенің жағдайыңда бұл – ең дұрыс шешім. Сен тірі қалдың, аман қалдың. Задача любого действия – увеличение шансов на выживание. И ты с этой задачей справилась.

4) ер мен әйел арасында "жыныстық" сұрақ тұратыны айдан анық. Егер бұл сұрақ болмаса, сендерде "романтикалық" қарым-қатынас емес, "подружки" деген қарым-қатынас болар еді.

Сенің миың ағаңнан кейін жыныстық интерес=қауіп деп жаттап алған.

Шын мәнінде, бұл – жалған байланыс.

Бұнымен психологқа барып жұмыс істеген абзал.

Вопрос:

У меня есть история, связанная с моим старшим братом, 1998 года рождения. Его можно назвать лудоманом, но он не играет в азартные игры, а просто проводит время за обычными телефонными играми. Он был замкнутым человеком с самого детства. Возможно, на это повлияли времена, когда наши родители часто напивались и устраивали скандалы дома.

Сейчас он тоже не ладит с ними, практически всё время проводит лёжа дома и ничего не делает. Диплом ему купила мама, взяв огромный кредит, но даже с ним он не хочет идти работать. Если ему что-то скажешь, он просто уходит или начинает упрямо лежать, не реагируя. У него нет ни мечты, ни цели в жизни.

Думаю, постоянные ссоры мамы с папой тоже сильно повлияли на него. Когда мама была беременна, она не хотела его рожать, так как планировала развод, и пыталась навредить себе, принимая таблетки и делая разные вещи. Несмотря на это, она всё-таки родила его, но через два месяца после его рождения произошла очередная ссора, и она оставила брата.

Может, он обижен на родителей из-за всего этого, и именно поэтому впал в депрессию и не хочет ничего делать? Честно, я не могу сказать про него многого, потому что сама знаю его не так хорошо, несмотря на то, что он мой родной брат. Он кажется радушным с посторонними людьми, но дома почти без эмоций. Возможно, у него было много проблем в подростковом возрасте, или он просто не смог наладить близкую связь с родителями.

Наши родители, как вы понимаете, тоже далеко не идеальны, хотя сейчас они всё ещё вместе. Я не знаю, что делать. Каждый раз, думая о брате и его будущем, хочется плакать. У меня со временем развилась созависимость. Подскажите, ағай, что можно сделать в такой ситуации? Как помочь ему? Моё сердце разрывается от мыслей о нём.

Ответ:

Дверь изменений открывается изнутри. Снаружи её не откроешь.

Работай над собой, меняй что-то в своей жизни и делись.

Возможно и у него проснется азарт к активной жизни и изменениям.

К примеру, я начал качаться и всем говорил "гоу качаться", но безрезультатно. Где-то через 2 года были видны радикальные изменения в теле и жена такая "О, я тоже буду качаться".

Я с 2017-ого года изучаю тему с анализами, БАД-ами и никто меня особо не слушал. А сейчас родственники-медики сами спрашивают "что скажешь по этим анализам? Что можно пропить?". Несколько друзей даже консультации купили 😌

Ты можешь сказать "Ок, я буду развиваться, но с его стороны что-то никакой реакции. Когда он начнет меняться?!".

А вот здесь уже нужно работать над чувством бессилия. Почему тебе настолько тревожно осознавать, что ты не можешь повлиять на человека напрямую?

P.S. Если садовник тянет ростки вверх, чтобы они росли быстрее, он может "нечаянно" вырвать растение с корнями. Хорошие садовники так не делают 😉

Сұрақ:

Лидерлік қасиетімді қалай арттырамын.Адамдарға билік еткім келеді, айтқанымды тыңдатып....

Жауап:

Лидер – to lead (артыңнан еретін адамдармен бірге алға басу, бағытын көрсету) сөзінен шыққан.

Чтобы вести, надо идти. Ты сам хоть куда-то идешь?

Если нет, то нихуя ты не лидер. Ты хочешь быть местечковым "бастықом". Чтобы люди выполняли твои ебанутые приказы.

А если ты идешь куда-то, продолжай идти. Делись опытом, результатами, говори в соцсетях, показывай. Тогда и люди подтянутся.

Сұрақ:

20 жастағы қызбын, биыл 4 курс аяқтаймын. бүкіл өмірім өтіп кеткен сияқты сезім. универ бітірген соң не істеейм, өз өзіме жауапкершілік алуға қорқам ба, ойланғым келмейді. Ішімде үнемі тревожное состояние. қалай құтылуға болады, артық миыңды, өзіңді жеп қоятын ойлардан?(

Жауап:

Невроздан емделу керек.

20 жас деген еееенді жастықтың басы ғой. Қайда асығасың?

Сұрақ:

Агай мен намазда орамалдагы кызбын, бирак менин типажым намазхандарга унамайт типа боянасын, анау мынау, оларга такуа керек, ал намазхан еместер маган унамайт ишет шегет дегендей, енди журмыз мынау не болды деп, намазхан жигитке хидбага барганда уже озимди лох сезинип барам, анау отырат шалкайып, алаканымда устайм десе де намазхан емес жигитке никак не могу, неге булай агай 😭

Жауап:

1) намаз оқымайтындардың бәрі ішеді, шегеді деген – қате пікір.

2) намаз оқитындарда тәуелділіктер жоқ деген де – қате. Намаз оқитын, бірақ кейде 1-2 күнге жоқ боп кететін (меф тұтынады) танысым бар. Оның айтуынша, бұндай жігіттер жетіп жатыр.

+1 фобия ма, қыздар? 😅

Адам миы энергия жұмсағысы келмейді. Сол үшін шексіз сан қилы варианттарды түсіну оңай болу үшін стереотип қалыптастырады.

3) егер "діни көзқарастарым бойынша ТЕК намазханмен тұрмыс құрамын" десең, саспа. Кішкене "либералдааааау" намазхандар да болады. Сондай бір азамат хитбада кездескенше күт.

Сұрақ:

Ағай менде бір ситуация бар, менің құрбым 16 жаста , туысының үйінде тұрып оқиды, әке шешесі шет елде. Туыс тәтесі ол қызға өте көп шектеу қояды: домбыраға жібермейді, каникулда үйіне жібермейді, үйінде тәтесінің қызы менің құрбыммен ұрсысса қызын жақтайды екен. Содан ол бірнеше рет суицидке попытка жасапты және өз қолын, аяғын лезвиемен кеседі екен. Қандай шешім ұсынар едіңіз?

Жауап:

Психиатрға бару. Сол үйден бөлек шығу.

Сұрақ:

Журттын барин аяй берем агай, кошедеги адамды да, автобустагыны да, официантты да, уйдегилерди де, озимди коргап или ответка, или граница кояйн десем, "койш ол да бир мяз боп жур дейсын бе, бастамаш конфликтты, коя салш айта берсин" деп 😑 калай коюга болады осыны?

Жауап:

Для начала — честно себе признаться, что ты трус и не умеешь себя защищать.

А всё остальное это уже твои психологические защиты, рационализации, которые ты выстраиваешь, чтобы не признавать свою трусость.

Когда ты сильный, овладел мастерством насилия, когда ты прощаешь другого человека – это доброта.

А когда ты слабый и нихуяшеньки не можешь дать отпор, ты не добрый. У тебя нет выбора. И твоя "доброта" ни гроша не стоит. Потому что это не твой личный выбор, а всего лишь способ "выжить", подлизаться, адаптироваться.

Басқа жауап күттің бе? "Алладан қайтады жақсылығың"?

А что тебе еще делать? Өзіңді қорғай алмасаң, или шыдап жүре бересің, или өзіңді қорғап үйренесің.

Скорее всего, тебя били или ругали каждый раз, когда ты пытался себя защищать в детстве.

Но детство прошло. Для тебя БЕЗОПАСНО защищать себя.

Если ты понимаешь это разумом, но не можешь принять эмоционально – прямая дорожка к психологу.