МАМА-МАМАЎ

Жуматай келиўди қойды. Солай етип Сәлима менен Жеңисбай айшы-әширетин қурып жүре берди. Балалары мектептен, бақшадан келсе болды (квартирасы бир бөлмели болғанлықтан балалар мечайть береди дейме), ишке киргизип ярым саат аўқатландыра сала, қолларына пул, нан берип далаға айдап салады. Соннан қараңғы түсе киргизеди. Бир күни кеште балалары есикти қаға баслады.
Иштен Сәлийманың:
—Барың, Зыяданың үйинде телевизор көрип отыра турың,—деген даўысы шықты.
Тып-тып-тып: лестница бойлап балалар қараңғыда екинши қабатқа түсип кетти. Бир ўақытлары, саат енди оннан асып кетти, және балалары есикти қаға баслады.
Ашпай атыр. Сонда балларының:
—Мама, мамаў, ашса, уйқымыз келди,—деген жалынышлы даўыслары жүректи езип жиберерликтей еди.