Бірде ұялас қасқырлар ретін тауып итті қамалап ұстап алып, енді жейін деп жатса әлгі ит:
— Уа, қасекеңдер, шыбын жанымды өзіме қиыңдар, қажеттеріңе жарармын. Мен қойлы ауылдың қыр-сырын жақсы білемін. Қойшы да, қойлар да маған сенеді, тіпті керек десеңдер қойларды алдарыңа айдап әкеп беремін деп жалынады.
Қасқырлар ақылдаса келе итті үйірде қалдырады. Екі жыл бойы иттің көмегінің арқасында жағдайлары жаман болмайды. Үшінші жылы қыс қатты болып, ашыққан қасқырлар әлгі итті жабыла талап жеп қойыпты. Төрт табанының жанына құйрығын шаншып болған соң, басындағы құлпытасқа "кімнің атынан қойылған" деп жазамыз деген дау туады.
— «Достарының атынан» деп жазсақ қалай?
— Жарамайды, талай шарапаты тиген итті бір аштыққа шыдамай сүйегіне дейін кеміріп жеп қойдық, оның несі достық!
— Онда «Дұшпандарынан» деп жазайық?!
— Ол да келмейді, ит болса да екі жыл іргеміз ажырамай жанымызда сенімді серік бола білді, сатпады, талай қиындықты бірге өткердік дегендей...
Ақыры ойлана келе «Әріптестерінің атынан» деп жазыпты.
Алма Нұрқасымованың аудармасы. Айдос Жұқанұлының ФБ парақшасы