Біз дамыған елдердің тәжірибесін алып, трагедияларды жария етуді шектеп, отбасылық қолдауды күшейтуіміз керек. Мәселені тек талқылау жеткіліксіз, нақты шешімдер табу қажет, өйткені адам өмірі — бәрінен қымбат.

Ал менің кластасымның қайғылы әрекетінен соң, ауылға барып анасына көңіл айтып жағдайын сұраған кезде, кластасым қайтыс боларының алдында алма ағаштарға ақ шүберектер байлап, оқуға тапсырмаймын деген сияқты ойларын айтып жүрген… егер соны барлығымыз дер кезінде байқасақ аман қалар ма еді… кім білсін…