Жазмыштан озмыш жоқ. Уақыттан асып ешқайда кете алмаймыз. Раббымыздың қалауы болады, болды. Өмір бойы уайымдап жүргеніміз осы ғана… “Қалай бағам, қалай үйленем/күйеуге шығам, қалай өмір сүрем?” деп жүріп, өз жүрегіміздің үнін естімей, ел мен жұртқа жем болып, көңілдің құлы болып кете береді екенбіз.

Ең жаманы- өміріңде бәрі болып, бірақ ең Сүйікті Раббыңның болмауы екен ғой. Басқалар кім болыпты?! Тек Раббыңызбен байланысты ғана маңызды деп біліңіз. Адамдар ешкім емес. Дүние де ештеңе емес. Басқасының ұпайы нөл.

Тыныштал…🤍✨