Ник, дусларым, зиратларга
берәр барып кайтмаска?!
Ахирәтебез турында
әзерәк уйланмаска?!

Икегә – бер метр җир,
кырга алынган ләхет...
Һәрберебезне көтә бу:
кемне – ут, кемне – бәхет!

Ялкынлы, утлы каберләр
денсезләрне өтәрләр,
Мөэминләргә Җәннәтләргә
ачылыр тәрәзәләр.

Кыямәткә хәтле шунда
бер ялгызың калырсың,
Бу дөньяда нәрсә чәчсәң, –
шуны гына урырсың!

Адәм баласының карнын
(“Аш ашка, – урны башка”)
Бернәрсә тутыра алмас
салкын балчыктан башка.

Әмма әлегә ул чаба, –
тузаннар күтәрелә,
Ахирәтен кырга куеп,
бу дөньяга бирелә.

Оча сары яфраклар
казылган каберләргә...
Үлемне искә төшердек,
файда булсын безләргә.

Монда шәһвәтләр таралган,
бар ләззәтләр дә үлгән,
Төрле өметләр, хыяллар
барысы да күмелгән...

✒️ Әбү Муса Сәйфеддин.