zhapisheva

Сегодня в новостях было про скончавшегося Александра Машкевича. В Казахстане все знают кто это. Комментарии под постами ужасны. Никто ничего хорошего не пишет. Тоже знайте ли показатель - какое наследие вы хотите после себя оставить?

Его состояние в 2016 было $1.5 млрд, сейчас наверняка гораздо больше.

Машкевич гражданин Израиля. Там, как и в Казахстане нет налога на наследство.

Итак, капитал заработанный Евразийской Группой в Казахстане, в тех самых унылых регионах откуда сейчас идет внутренняя миграция в Алматы и Астану, перейдет его наследникам, в виде трастов, и прочих форм, где им даже не нужно заморачиваться.

А по-хорошему налог на такое наследство должен быть. И тут я согласна с Тома Пикетти - до 60–70% налога на наследство свыше 10 млн евро.

Но это очень сложный баттл с богатыми и влиятельными людьми. В возможной схеме можно не облагать первые $10 млн на наследника

Далее прогрессия:

20% от $20 до $50 млн
30% от $50 до $500 млн
50–60% на суммы свыше $500 млн

И чтобы без запасных ходов через трасты, фонды и офшоры, и конечно с международным контролем за уклонением.

Потому если человек родился в семье миллиардера и унаследовал 1,5 миллиарда долларов, сколько из этого он заработал сам?

Правильный ответ - ровно 0. Поэтому справедливый налог на наследство - это не грабёж, а способ не превращать экономику в феодализм.

Ұлыс оң болсын!
Жөнді реформалар мол болсын!

Ақ ниетпен өткенге салауат айтып, ақ тілекпен жаңа Наурызды қарсы алайық! Құрметті оқырман, сізді Наурыз мейрамымен құттықтаймыз! 🌸
Ғұмырыңыз баянды, денсаулығыңыз зор, ырыс-несібеңіз мол, аспаныңыз ашық, арманыңыз асқақ болсын!
Отанымызға – береке, халқымызға – игілік, мемлекетімізге – молшылық, ал әр шаңыраққа бақыт пен шаттық тілейміз.
Еліміз өркен жайып, Наурыз баршамызға ынтымақ пен сәттілік алып келсін! 🤲

Мен көзімді ашып-жұмғанша, күннің қалай өтіп кеткенін аңғармай қаламын. Таңғы шуақты сәттің орнын кешкі аспан басады, ал мен болсам, бұл өзгерісті байқап та үлгермеймін. Уақыт өзен сияқты зулап ағып, сәттерді іліп алып кетеді, мен оларды ұстап қалуға тырысқаныммен, бәрібір қолымнан сусып шығып кетеді. Өмірдің қарқынын бәсеңдетіп, осы шақта болуға талпынам, бірақ қалай болғанда да күндер бір-біріне қосылып, апталар желге сіңген сыбыр секілді ғайып болады.

Естеліктер алыстап, тіпті кейде шындыққа ұқсамайтын елеске айналады. Өткен шақтың бар екеніне көз жеткізу үшін ескі суреттерге үңілемін. Бірақ уақытты қанша қуған сайын, ол соншалық тезірек сырғып, саусақтарымның арасынан құмдай ағып кетеді. Мен өмір ағынымен еріксіз ағып кеткім келмейді, күнделікті күйбең тірліктің ішінде жоғалып кеткім келмейді. Әрбір сәтті шынайы сезініп, уақытты қуаламай, оны жан-тәніммен қабылдағым келеді.

Бәлкім, уақытты ұстап қалуға ұмтылудың қажеті жоқ шығар. Оның орнына, дәл осы шақты қабылдап, әр тынысты, әр секундты сезіне білуді үйрену керек болар.