Қызық нәрсе, бірақ мені түсінетіндер табылар деп үміттенемін😆🤞
Мен уақытым мен энергиямды қатты бағалаймын, яғни бос нәрсеге, керек емес адамға жұмсағым келмейді.
Мектеп кезден бастап түрлі үйірмелерге баратынмын: спорт, би, домбыра, пианино, дебат, жарыстар, қолөнер, ақындық-өлең оқу.
КТК-да оқитын кезімде: ағылшын, түрікше оқу, қызылға аяқтау, жұмыс жасау, даму болды.
Университетте жүргенде карьерада өсу, үй-машина алу, саяхаттау, шетелде оқу, қызылмен аяқтау, мастерске кету деп жүрдім.
Өмірімнің әр этапында өзімнің қойған планкама жетіп, барынша Алла берген потенциалымды қолдануға тырыстым.
Солайша осыған дейін ешкімге “отношения” сферамда мүмкіндік бермей, тек ниетім “отбасы құру” болғанда ойланамын деп келгенмін.
Ал 21 жас келді, туысқандар “күйеу бала қайда?!” деген сұрақ қойғанда, “әлі кездеспеді” десем менің осыған дейінгі бааааар жеткен жетістіктеріме “түкке тұрғысыз” етіп қарағанда не істерімді білмей қаламын. Әзірге тек игнор жасап құтыламын.
Қыз үшін бұл өмір “тек жігітпен жүріп, тұрмыспен бітпейді” дегенді біздің менталитетте жеткізу қиын екенін түсіндім. Иә, расында бір-біріне тең адамдар кездессе, дамыса, өссе керемет. Бірақ бар ғұмырыңды “күйеуім кім болар екен” деп екінің бірінен оны іздеу зая кеткен уақыт деп ойлаймын.
“Тең теңімен, требуешь соответствуй деген принциппен даму үстіндемін” деп айта алсам ғой сұраған адамдарға, батылым жетпейді екен.
✨We listen we don’t judge✨ болып кетіпті ғой😂