Отбасындағы зорлық-зомбылықтың статистикасы жоғары екенін есепке алсақ, сіздің де ұрып-соғып, не айғай-шу шығарып маза бермейтін күйеулері бар әйелдерді кемі бір рет кездестіргеніңіз анық.
Соған орай, төмендегі нұсқаулық сіздерге пайдалы болар деген ойға келдім:
1. Жайлылық аймағы — міндетті түрде жайлы, адам өзін бақытты сезінетін орта емес. Бұл — адам үшін үйреншікті, өзгеріссіз тұрақты болып табылатын кез-келген орта. Яғни күйеуі күнде ішіп келетін, балалы әйел үшін оның өмірі — оның жайлылық аймағы бола алады.
2. Әдетте күндегі айғай мен іштегі үрей рационалды қорқынышқа ауысқанда, немесе күйеуі әйелге/балаларына қол көтергенде, немесе бұрынғысынан қаттырақ ұрғанда, әйелдер сырттан көмек іздей бастайды. Сонда дағдарыс орталықтарын паналайды, не үйге полиция, туысқандарын шақыру, төркініне кету арқылы жағдайды шешуге тырысады. Бірақ бұл әдетте әйелдердің тек жағдайды өзгертуге талпынысы күйінде ғана қалады. Қысқасы, көбі агрессор күйеулеріне қайтып оралады.
3. Психологиялық жағынан талдап, олардың “құрбан” позициясында екенін айтудың пайдасы шамалы. Және ешкімді даттауға болмайды. Біз де рационал болып, неге әйелдер қауіпті аймақты “жайлы аймаққа” айналдыратынын ойланайық. Эмпатияны қосайық, кінәлауды алып тастайық.
4. Біріншіден, зорлыққа ұшырайтын әйел — тек біреудің жұбайы ғана емес, балалардың анасы. Көбіне балалардың жасы кішкентай екенін есепке алсақ, неше жылдық декретпен жұмыс тәжірибесі тоқтап қалғанын қарастырсақ, әйел — агрессор күйеуіне мұқтаж. Ол материалды жағынан тәуелді. Және бұл тәуелділік әйелдің бойына өзіне деген сенімсіздік пен қорқыныш сыйлайды. Себебі сыртта баласы аш қалып, ауырғанынан, не ажырасқан жағдайда “ана құқығынан айырылу” қорқынышынан гөрі, тағы да сәл шыдай тұруды жөн көреді.
5. Дағдарыс орталықтарына неге бармайды? Біріншіден, көбінде заң жағынан сауат аз. Ақпарат аз. Істейтін дағдарыс орталықтарын табу тағы қиын. Екіншіден, орталықта әр әйел тек күйеуіне арыз жазған жағдайда, жарты жыл көлемінде ғана тұра алады деген ақпарат бар. Жарты жылдан кейін далада қаламын деген қорқыныш та әйелдерді тежейді. Сол үшін бармай қалады. Үшіншіден, заң бізде әлсіз. Оны жеке үлкен зерттеу мақаласы ретінде талдап қарауға болады. Бұл да олардың қорқыныштарын ұлғайтады.
Сіз қалай көмектесе аласыз?
⁃ Демеу көрсетіңіз. Жай ең қиын ситуацияда көмек беруге әрдайым қол ұшын беруге дайын екеніңізді айтыңыз.
⁃ Қандай көмек дегенге: ақпараттандыру, сөзбен демеу, дағдарыс орталықтары бойынша ақпарат табу, заңды зерттеу және сол бойынша ақпарат беру, психологиялық қолдау
⁃ Қол ұшын беру дегенге: қасында болыңыз. Арыз жазғанда, бірге барсаңыз болады. Дағдарыс орталықтарына, не басқа да ұйымдарға хабарласты ма, біліп, сұрап отырыңыз. Тек орнына шешім қабылдамаңыз. Өз қауіпсіздігіңіз туралы, өзіңіздің құрбанға айналып кетпеуіңіз маңызды екенін ұмытпаңыз.
⁃ “Құтқарушыға” айналмаңыз. Олай істесеңіз, мысалы орнына күйеуімен арпалысып, не балаларының тәрбиесіне араласып, барлық материалдық қажеттіліктерін өтеп кетсеңіз, сіз ол адамға зияныңызды тигізесіз.
⁃ Неге зиян? Өйткені әр адам өз өміріне жауапкершілікті өзі алуы керек. Психологиялық қолдау арқылы, ақпарат арқылы сіз сол жауапкершілікті қайтаруға көмектесе аласыз.
⁃ Тілеуін тілеңіз. Жақсы ойда болыңыз. Даттамаңыз. Кінәламаңыз. Адамды қаз-қалпында қабылдауды үйреніңіз
Тоқ етері осы 🙃
Жақындарыңызда, таныстарыңызда жоғарыдағыдай өмірлік қиын жағдай орын алса, олардың өмірлері тезірек оңалуына тілектеспін. Ал сіздерге менің жазған нұсқаулығым, пайдалы болады деген үміттемін. 😌🙃