Иә, інім, өмір қызық бірақ қиын,
Сырғиды тұрақтамай сынап-күйің.
Қуансаң – өмір қымбат, ал, мұңайсаң,
Өмірдің құны кейде бір-ақ тиын.

Бұл өмір Медеудегі сырғанақтай,
Тағасыз адымдайсың бұлғалақтай.
Сәл тайсаң біттің онда, біттім дей бер,
Тереңге әкетеді бір қаратпай.

Көрсең де көп белеңнің сан асуын,
Кей-кейде жалындайды жан ашуың.
Тым қиын бұл өмірден жол табуың,
Тым оңай ашық күнде адасуың.

Қателік кезіктірер дайын дауға,
Жасыма, ұмтылма сен мойындауға.
Көрмейді қос жанарың кемшілікті,
Көңілдің көзі керек пайымдауға.

Мөлдірсің, тұп-тұнықсың, өзгешесің,
Өмірде барлығымен кездесесің...
Лайланба, інім болсаң өтінемін,
Қиынмен қиюласқан кезде көшің.

Өмірдің алғаннан соң жолдамасын,
Толқисың, түрленесің, толғанасың.
«Құрысын бүйткен өмір!..» деп ойлама,
Түсесің қиындыққа – сомдаласың!

Жұқтырма жолыңдағы жат сынықты,
Бұқтырма жаныңдағы тапшы үмітті.
Қатені біз жасаған қайталама,
Жаңғырт тек біз жасаған жақсылықты!

Бұл өмір үлкенге сын, кішіге – сын,
Өзіңді сан теңізге түсіресің.
Тәптіштеп «бұлай бол» деп неғылайын,
Бәрібір, санаң болса түсінесің!..

// Қайрат Әлімбек - Ініме (1981)