Көп айтамыз, өмір, уақыт озғанын
Жанталастан жүйкенің де тозғанын,
Ал неліктен өрімталдай қыз-жігіт,
Күңіреніп, жейді күн-түн өз жанын!

Не көрінді толмай жатып ортайып,
Жастарыңа жетпей жатып қартайып,
Мұңға батып, бүк түсердей не болды,
Алшаң басып жүрер шақта шалқайып?

Тауса бермей түңілумен төзімді,
Шында жігер, қайрат, намыс сезімді,
Қисық жолға кіжінумен күйзелмей
Түзетіп ал ең алдымен өзіңді.

Өзін жеңген жеңер бәрін түбінде
Одан асқан жеңіс бар ма ілімде?
Аталарым қан майданды қақ жарып
Өсіп-өнген бұдан жаман күнінде!

// Баянғали Әлімжанов - Өзін жеңген