Кейінгі жылдары кывыенщиктер, эстрада әртістері түсірген фильмнен көз ашпайтын болдық қой. Жақсы жағы да бар шығар әрине. Әйтпесе, “Тағдыр-ай, хайот-ай”,-деп өзбек фильмін боомаса қырғыздардың киносын әлі көріп жүрер ек.
Бірақ, саны бар киноның сапасы болмай тұр. Кинотеатрдан шығысымен киноның не туралы екенін ұмытып қаласың. Солардың ішінде 5-6 күнге дейін ұмытпайтындай кино екен мына “Заманбек” дегеніңіз. Адал достық, әке мен бала арасындағы сыйластық, жауапкершілік алу деген қасиеттерді еске түсіретін фильм десем қателеспеймін. Ертең көргеніме тура бес күн болады. Ұмытып қалмай тұрғанда жазып қояйын деп шештім.