Израиль мемлекеті һәм оның күш-құдыретіне шектен тыс алданатын болмаңдар. Әскери саяси оқиғаларды бүгініне қарап емес, өткеніне және болашағына да назар аудару керек. Кеше Израильдың талабы не еді да, бүгін нені өтініш етіп шықты, қараңдар. Ә деп, конспирологияға беріліп, үмітсізденбеңдер.

Егер барлық нәрсе Израиль жоспарындай болғанда, бүгінгі халге түспес еді. Олар қашан соғыс отын жақса ұлық зат оны өшірер. Бұл ақиқат.

Соғыс әлі бітпеді. Әлі бұданда үлкен фитналар болады. Бірақ қысқа соғыстың астарына үңілсең бұл соғыста Палестина жеңді, Израиль жеңілді.

Израильдіктер ойлағанындай, Палестиналықтар газаны тастап қашпады, хамасқа лағынет оқымады, оны жалғыз қалдырмады. Хамас соғыс басында талабы қандай болса солайына қалды және оған қол жеткізді.

Газалықтар өз отанын қорғау үшін 50 мыңнан астам құрбан берді һәм оданда артық беруге разы еді. Бұны өз отанын қорғау үшін сабыр ете алмайтындар ешқашан түсінбейді.

Ауғанстан Америкаға қарсы соғыста одан да көп құрбан берген болса соңында американың шегінумен жеңіске жетіп өз жерін алып қалды. Газа феномені тарихты бұратын фонемен болып, әлі талай жыл талқыға салынады. Олардың бұл жеңістегі сабыры мен шыдамы артындағы нәрселер үйреніледі.

Бұны түсіну үшін адам газада өмір сүруі керек. Газалықтар бітімнің жеңіс немесе жеңіліс екенін өздері белгілейді. Олар қазір жеңіс сезімінде. Израиль қауымында бұндай сезім жоқ.

Олар өз отанын қорғап қалды. Әлі оны дамытып, күшті мемлекетке айналдыра алады.

Мені кейде ойландыратын нәрсе, біз өз отанымызды қорғау үшін нелерге дайынбыз? Нелерге шыдаймыз? Қиын ой. Осыған да ойлануымыз керек.

Газа әлі де қоршауда. Оған кіріп-шығу Израиль бақылауында. Судан, ауадан, токтан тұншыққан. Соған қарамастан газа газалықтар қолында.

Әлем әлі газалықтардың сабыры, шыдамы, отанын сүйгіштігі туралы талай кітаптар жазады.