Фильтр публикаций




«Уа, Раббым! Маған қандай да бір жерге аяқ басқанымда, хақ мақсатпен, шынайы ниетпен һәм Өзіңе шын берілген күйде кіруді, сондай-ақ ол жерден шығарда да хақ мақсатпен, шынайы ниетпен һәм Өзіңе шын берілген күйде шығуды нәсіп еткейсің. Әрі Өз тарапыңнан маған мықты қолдау көрсетіп, айқын дәлел бергейсің».

17:80




«Тарих мұғалімінің бір күні қалай өтеді?» деп видео салғым келеді.

пәленінші арманым бола салсын


Тек қана қыздармен оқығанда қандай болушы едім?
ҚызПУ-ды емес, ҚазҰПУ-ды таңдағаннан не ұттым?

Неше түрлі жігіт көрдім ғой.
Көзім ашылған шығар😂

( Күйеуім КазНУ емес, ЖенПУ емес, Абайымнан тапқаным деп айтады еще)

455 0 0 15 13

Сана биігі дегенді көрсетіңдерші, әйтпесе бойым 154)


KitapAl Club-қа қосылыңыздар☺️
Бірге кітап талқылайық🫶🏻


Репост из: Данияр Жігітбек
Kitapal Club 2025.pdf
38.7Мб
Kitapal Club — менің балам сияқты.

Басында ол тәй-тәй басып келе жатқанда оған көп көңіл, көп уақыт, көп махаббатымды арнадым. Соның себебімен ол тез дамыды, халықтың көзайымы болды.

Кейін назарым басқа жаққа ауып, оған бұрынғыдай қарай алмадым. Соның салдарынан оның дамуы да кенжелеп қалды.

Енді жоспарымды қасиетті Рамазан айына байлап, Жаратқаннан береке сұраған хәлде Kitapal Club жобамды жаңа форматта қайта бастамақшымын.

Бұл жолғы формат өте икемді, еркін әрі масштабталуға бейім. Біздің қатарымыз енді айдан-айға, жылдан жылға тек көбейе береді. Сөйтіп біз кітап оқитын елге айналатын күнімізді жақындата түсеміз.

Презентацияны оқып, танысып, қатарымызға қосылыңыз.

01.03.2025 бастап кетеміз!


Он екінші сөз

Кімде-кім жақсы-жаман ғибадат қылып жүрсе, оны ол ғибадаттан тыюға аузымыз бармайды, әйтеуір жақсылыққа қылған ниеттің жамандығы жоқ қой дейміз. Ләкин, сондай адамдар толымды ғибадатқа ғылымы жетпесе де, қылса екен. Бірақ оның екі шарты бар, соны білсе екен. Әуелі - иманның иғтиқатын (нану, сену) махкамлемек (берік, мықты) керек, екінші - үйреніп жеткенше осы да болады ғой демей, үйрене берсе керек. Кім үйреніп жетпей жатып, үйренгенін қойса, оны құдай ұрды, ғибадаты ғибадат болмайды. Уа-ләкин (бірақ), кімде-кім иманның неше нәрсе бірлән кәмәләт (рухани даму, толықтыру) табатұғынын білмей, қанша жерден бұзылатұғынын білмей, басына шалма орап, бірәдар атын көтеріп, оразашыл, намазшыл болып жүрген көңілге қалың бермей тұрып, жыртысын салғанға ұқсайды. Күзетшісіз, ескерусіз иман тұрмайды, ықыласыменен өзін-өзі аңдып, шын діни шыншылдап жаны ашып тұрмаса, салғырттың иманы бар деп болмайды.




Осы семестр қиындау болатын сияқты)

521 0 2 10 18

“Үйіңде жылап жатқан балаң жоқ, қызмет қылатын ата-енең жоқ, жап-жас боп неге шаршайсың?” - деп неге айтады?
Жастар да адам ғо)


Суық күнде далада автобус күтіп тұрғанымда әкемнің ауылда мектепке күнде апарып, алып қайтқанын есіме алдым.




Универде оқытушымыз “Құрметті мұғалімдер” деп айтатын болды. Қызық сезім.

“Өміріңнің соңына дейін мұғалім болып жұмыс жасағың келеді ме?” деп сұрады бір оқытушымыз.
Қазір осы сұрақ өзекті)


Өзіңді оқушының орнына қойып тұру керек екен. “Мен мұғалімнен не күтемін, сабақты қалай өткенін қалаймын?”- деп.

Баланың ұйқысына, тамағына ата-ана көөөп мән беру керек. Таңертең сабаққа кіргенде есінеп, ұйықтап отырған оқушыны көргенде қандай сезімде болады мұғалім?
Сабақ өткің келмейді ғой)


Мектепте сүйікті пәндеріміз болды ғой. Сол пәндер не үшін сүйікті болды?
Себебі мұғалім ұнайтын, қызықтыра алатын, үйрете алатын. Мұғалімі ұнамайтын пәндер сол күйі миымызға қонбай кетті ғой.

Көп бала өздігінен оқығысы келмейді. Дисциплина болмаса, ата-ана үйден күштеп оқытпаса, үнемі қадағалап отырмаса, мұғалімнің еңбегі еш. Себебі бала ойнап кетеді, көңілін бөлетін нәрсе көп, өздігінен оқымайды. Оқитын балалар бар, бірақ аз. Марапат үшін оқитындары көп. Бірнәрсе бермесең, беріп ынталандырмасаң қызықпайды. Үнемі марапатқа дәмеленіп тұрады. Баланың үнемі оқуына мотивация бола алмайды.
Бала өздігімен оқу керектігін түсіну керек. Бірақ қалай түсіндіреміз?


Оқушыларымды сағындым деп сторис салсам, біз де сағындық деп жазып жатыр ғой жандары🥹


Іс-тәжірибе✅

Мектепті сағынғанмын ба, барғаннан қызық сезімде болдық. Партаны көрген сайын өткенің есіңе түсіп, оқушы болмысыңды сағына береді екенсің.
Тек 10-11 сыныптар түспесе екен деген қалауыма Құдай қарсы болғандай, керісінше жоғарғы сыныптарға сабақ беретін мүмкіндік сыйлады. Сондағы қалауымның артында тұрған үлкен қорқыныш қой. “Ес біліп, ақыл тоқтатқан, ертесі ересек өмірге аяқ басқалы тұрған өзімнен көп кіші емес боз бала, бойжеткендердің көңілінен шыға аламын ба?”- деген сауал болды. Өзім олардың жастарында келген практиканттарды сынап, сан түрлі сауал қойып, тығырыққа тірейтін едім, сол нәрсе қайта айналып өз алдыма келмесе екен деген қорқыныш. “Мұғалім боламын-ау деген армансыз” жүрген кезеңдер ғой. Қайдан білейін)
Мектебіміз қатты ұнады, оқушыға да, мұғалімге де жақсы жағдай жасалған, жап-жаңа мектеп.

Алғашқы аптада сабақ барысын бақылап, қатысып, қарап жүруіміз керек болған. Бастапқы екі күннен соң жетекші мұғаліміміздің жанына шығып, оқулықтарын сұрап, дайындалып баратын болдық. Солай бірден сабақ өтіп кеттік. Қарап отырған алпыс көзден ұялып, қысылатын едім, үйренеді екенсің оған да.
Өзімше талапшыл, қатал мұғалім боламын деп барғанмын. Мүмкін болған да шығармын. Бірақ оқушыларға қарай ыңғайланады екенсің.
11-сыныптарға кіргенде біртүрлі болатынбыз, 30-дан 15-17 оқушы ғана отырады. Сұрақ қойсаң, жауап бермейді, кері байланыс болмаған соң қатты қысыласың. Сыныптың үнсіздігі қорқытатын. Кейін сөйлейтін болды ғой)
11-сыныпқа кірген сайын “Ажар, өзіңнің де оқушы болғаныңды ұмытпашы” дейтін болдым. Өзім олардың жасында не істедім, қалай отырдым, қалай оқыдым, соларды еске түсірдім. Мен бірақ жап-жақсы оқушы болған сияқтымын😂
Әртүрлі сыныптарға мұғалімдердің орнына кіріп, өтіп жүрдік. Неше түрлі оқушы көрдім ғой. Сабақта мұғалімдердің үнемі айтатын фразаларын қалай сөз арасына қосып жіберетініңді байқамайсың.

Апайлар сабақ арасындағы бос уақытта не үшін асханаға барып, шай іше беретінін түсіндім. Нервты басады екен ғой)
Әртүрлі сыныптар бар, шаршамай шығатын, энергияға толып шығатын, сабақты да тым жақсы өтетін сыныптар бар және керісінше. Барынша шынайы, еркін болу оқушылармен жақсы қарым-қатынас орнатуға мүмкіндік береді екен.
“Бұзық екен, бір үйдің еркесі секілді, қалай тіл табыссам екен” деп жүрген балалар сүйікті оқушыларыма айналды. Сағына беремін бұзықтарымды.
Күндегі тілегіме көп нәрсе қосылды. Мектепке “бүгін жоқ дегенде бір оқушыға пайдам тисе екен” деген ниетпен барасың. Қызық сезім.
Мұғалім бір методикамен бүкіл сыныпқа сабақ бере алмайды. Сенің әдіс-тәсілің бір сыныпқа өтіп, екіншісіне өтпей қалатын кездер жиі болады. Үнемі бірнәрсе іздеп, оқып тұру керек. Өзің күнде сабақ өткен сайын жаңа дүние үйренгің кеп тұрады ма бірдеңе, берген сайын алғың кеп па сондай. Өзіңді толтырып тұру керек қо қысқасы. Студент кезімді сағыну сол сәттерде шыққан сияқты.

Мектепте завучтың көзіне ілініп қалдық.
Бір тапсырма берді. Замена журналын Жаннұры апай екеуіміз қолмен көшірдік, 3000+ жол әркімге) Оған құртқан уақытымды қызғандым. Түнде ұйықтамай, таңертең ұйқыдан тұра сала жазып зорға біттік. Мектеп сол жасыл журналымен есімнен кетпейтін шығар.
Архивке кететін құжаттардың көшірмесін қолмен жаздық қо қысқасы, сондай мәнсіз, пайдасыз жұмыс. Жай ғана сол журналдың көшірмесін жасай салуға болатын еді былай қарасаң)
Завучтың кабинетінде жүріп қаншама нәрсе көрдім. Мұғалімдердің бәсекелестігі, сағатқа таласқаны, бір-бірін көре алмауы, сабақтан сұранғаны, т.б. Қызық негізі. Мектепті басқа қырынан көресің.
Мұғалімнің айқайынан сескенеді екенмін. Неше түрлі айқайлар, ұрыстар естідік. Тәртіп, қаталдық керек қой. Бірақ оқушыларымның менен қорыққанын қаламайды екенмін.

Оқушылармен соңғы апталарда жақсы араластық, олар да, мен де біраз ашылып, бір-бірімізге үйренейін дедік. Ең тәтті деген шақта практикам да біте қалды. Бір ай, қаншама естеліктер.

Показано 19 последних публикаций.