Миға шабуыл жасағым келіп отыр.
Сұрақ: Өмір жолында аз-аздан үздіксіз деген ұстанымды жөн көресіз бе әлде жалын секілді лаулап сөніп, басылып, қайта тұтанғанды өмірлік ұстаным ретінде көресіз бе?
Қарапайым түсінік үшін өз ситуациямды баяндап берейін: карьералық жолымда 2-3 ай сайын төңкеріс қуалайтын кездерім болады. Барлық нәрсе оңынан түсе қалып, қозғалыстан аяғым талмайды. Кейін сәл пәл басылып, әлде бір мұңға кіріп, бірнеше ай бос кеудешілікте жатамын, сосын қайта өз ретімен 2-3 айда бәрін төңкеруді бастаймын.
Ойларыңыз қызық, әлде бір дискуссия ұйымдастырайық)
Сұрақ: Өмір жолында аз-аздан үздіксіз деген ұстанымды жөн көресіз бе әлде жалын секілді лаулап сөніп, басылып, қайта тұтанғанды өмірлік ұстаным ретінде көресіз бе?
Қарапайым түсінік үшін өз ситуациямды баяндап берейін: карьералық жолымда 2-3 ай сайын төңкеріс қуалайтын кездерім болады. Барлық нәрсе оңынан түсе қалып, қозғалыстан аяғым талмайды. Кейін сәл пәл басылып, әлде бір мұңға кіріп, бірнеше ай бос кеудешілікте жатамын, сосын қайта өз ретімен 2-3 айда бәрін төңкеруді бастаймын.
Ойларыңыз қызық, әлде бір дискуссия ұйымдастырайық)