Меҳир көп гүналардан пәклейди. Әдетте, басқа адамның надурыс ис-ҳәрекетин көргенимизде биз оны қаралаймыз. Дуўа еткенде болса, адам өз жақынларын қаралаўдың орнына оны аяйды, оның айып ҳәм кемшиликлерин кеширеди, өзи ҳәм ол ушын Қудайдан кеширим сорайды.
Сондай-ақ, аўырғанда ҳәм әтираптағылардың итибарсызлығы, олардың суўыққанлығы ҳ.т.б.ларға шыдап турғанда налынбаў керек, оның орнына шын жүректен: «Бул нәрселер өзим себепли болып атыр ҳәм мен усыларды қабыл етемен» деп ойлап, Қудайдан және кеширим сораймыз.