Alloh mening nima qilishimni oldindan bilsa, nega javobgar bo‘lishim kerak? Sen hech o‘ylab ko‘rganmisan:
"Bilish" va "qilish" orasidagi farq nima?" Agar bu savol ustida biroz bosh qotirsang, "Alloh mening nima qilayotganimni bilsa, unda men nima uchun javobgarman?" degan savol o‘z-o‘zidan ma’nosiz bo‘lib qoladi.
Tasavvur qil:
qilgan ish – seniki, ammo bilish – Allohniki. Agar biror gunoh sodir bo‘lsa, u kimga tegishli?
Albatta, gunohni qilgan odamning o‘zi javobgar bo‘ladi!
Ta’qdir – majburlov emas! Alloh hamma narsani – bo‘lgani ham, bo‘ladiganini ham o‘zining cheksiz ilmi bilan oldindan biladi. Shuning uchun ham
u senga berilgan ixtiyorni cheklamaydi, balki sen qiladigan ishni oldindan bilgan holda yozib qo‘ygan.
Sen qilgan xatoliklar taqdiringda yozilgani uchun sodir bo‘ldimi?
Yoki Alloh sen qanday xato qilishini oldindan bilganligi uchun shunday yozdimi?
Albatta,
ikkinchi holat to‘g‘ri! Alloh sening tanlovlaringni o‘zining cheksiz ilmi bilan oldindan biladi, lekin seni unga majburlamaydi. Shu sababli
"taqdirda yozilgan ekan, men nima qila olaman?" degan gap – mas’uliyatdan qochishdan boshqa narsa emas!
Ko‘rinib turgan halokat va inson ixtiyori Buni tushunish uchun
oddiy bir hikoya keltiray:
Ikki do‘st baland tog‘ cho‘qqisiga chiqib, go‘zal manzaradan zavqlanib o‘tirishardi. Pastda esa temir yo‘l bor edi. Har bir necha soatda u yerdan poyezd o‘tib turardi.
Bir vaqt uzoqdan poyezdning ovozi eshitildi. Yo‘q, ikkita poyezdning ovozi!
— Poyezd kelayapti!
— Qayerdan?
— Ana, o‘sha tomondan!
— Yo‘q, bu yoqdan ham kelyapti!
— Bo‘lishi mumkin emas!
— O‘zing qaragin!
— Ha, haqiqatdan ham! Ikki tomondan ham kelayapti!
Ular poyezdlarning asta-sekin yaqinlashayotganini ko‘rib turishardi.
— Ishonchim komilki, ular to‘qnashadi!
— Ey, bunday yomon gaplarni aytma!
— Men shunchaki haqiqatni aytyapman-ku!
— Yaxshi, mayli, lekin balki ular to‘qnashmas...
— Yo‘q, qara, juda yaqinlashib qoldi! To‘xtash niyati yo‘q! Mana ko‘rib turibman... Va nihoyat, BO‘M!
Poyezdlar to‘qnashdi.
— Ko‘rdingmi, nima bo‘ldi?!
— Nima bo‘pti?
— Sen avvaldan "Ular to‘qnashadi!" deb aytganing uchun shu voqea sodir bo‘ldi!
— Nima?! Aqldan ozdingmi? Men faqat to‘qnashuv muqarrar ekanini oldindan bilganim uchun aytdim!
— Agar sen bunday demaganingda, balki poyezdlar to‘qnashmasmidi?
— Ey, sen jinni bo‘lib qoldingmi? Men shunchaki kuzatganimni aytdim!
Endi bu hikoyani taqdir haqida savolingga bog‘laymiz. Sening savoling: "Alloh mening nima qilayotganimni oldindan bilsa, nega men javobgar bo‘lishim kerak?"
Tasavvur qil, men yolg‘on gapirdim. Keyin esa dedimki:
"Bu mening taqdirimda yozilgani uchun shunday bo‘ldi. Mening aybim yo‘q!" Agar men shunday deb o‘ylasam, bu xuddi "Poyezdlarning to‘qnashishini bilgan odam, buni aytmaganda, avariya bo‘lmasmidi?" degan absurd fikrga o‘xshaydi!
Taqdir – sening qilayotgan ishingni yozib qo‘ygan, lekin seni bunga majburlagan emas. Sen yolg‘on gapirding,
chunki tanlov seniki edi! Va shu sababli,
mas’uliyatni o‘z bo‘yningga olishing kerak! Shunday ekan,
"Taqdirim shunday bo‘lsa, men nima qila olaman?" deb mas’uliyatdan qochish – insonning o‘z ixtiyorini yo'qqa chiqarish bilan teng
Ibrohim's | Fikrlog