Ибн Атайлланың “киатб әл-хикәм” кітабы менің өмірімді өзгерткен кітап десем болады. Сол кітаптан мына даналық сөз қатты өтті.
105 ші даналық сөз:
“Кейде Алла саған құлшылықтың есігін ашып бірақ оны Өзіне қабыл ету есігін жауып қояды. Ал кейде саған күнә істі жазып қойып, ол нәрсе сені Аллаға алып келеді” дейді.
Бұл жерде құлшылық етіп бірақ Алла оны қабыл етпеуі дегеніміз- құлшылығына үміт артып кетуі, кеудесін қуаныш кернеуі, өзіне таңқалу, өзгелерден өзін артық санап кетуі себепті қабыл ету есігін жауып қояды дейді.
Ал енді Алла күнә жасауды жазып, сол арқылы Өзіне алып келуі дегеніміз- күнә жасап қатты өкініп, өзін Алланың алдында бейшара халге түсіп шынайылығы үшін Алла оны Өзіне қабыл етіп қояды.
Сондықтан құл мына екі хәлден ажырамау керек: 1) құлшылық етсе де Алладан қорқу 2)күнә жасаса да Алладан үміт ету.
105 ші даналық сөз:
“Кейде Алла саған құлшылықтың есігін ашып бірақ оны Өзіне қабыл ету есігін жауып қояды. Ал кейде саған күнә істі жазып қойып, ол нәрсе сені Аллаға алып келеді” дейді.
Бұл жерде құлшылық етіп бірақ Алла оны қабыл етпеуі дегеніміз- құлшылығына үміт артып кетуі, кеудесін қуаныш кернеуі, өзіне таңқалу, өзгелерден өзін артық санап кетуі себепті қабыл ету есігін жауып қояды дейді.
Ал енді Алла күнә жасауды жазып, сол арқылы Өзіне алып келуі дегеніміз- күнә жасап қатты өкініп, өзін Алланың алдында бейшара халге түсіп шынайылығы үшін Алла оны Өзіне қабыл етіп қояды.
Сондықтан құл мына екі хәлден ажырамау керек: 1) құлшылық етсе де Алладан қорқу 2)күнә жасаса да Алладан үміт ету.