Мастанба сұлулыққа, мастанба, қыз,
Біз-дағы дәл өзіңдей жас болғанбыз.
Жетімсіреп қап қойдық айна алдында,
Сұлулық тастай салып қашқанда біз.

Көшеде талайларды тамсандырып,
Талай-талай жүректі сарсаң қылып.
Сұқтана қарап қалған сан көздердің,
Алдынан өткенбіз біз алшаң күліп.

Талайлар қол созды ғой үздігіп-ақ,
Талайлар ұнатты ғой бізді құлап.
Көркімізге құмарта қарағанмен,
Қарабайыр жар етті қызды бірақ.

Жұрт назары – сұлуға ең керегі,
Сонымен жаны кейде емделеді.
Табынатын сан мыңдар, тамсанатын,
Сурет қана болыппыз көрмедегі.

Кеткенде әрің тайып, бағың ұшып,
Жас қыздарға қонғанда жаңылысып.
Бояуы оңып, сурет ескіргенде,
Көрмеде қалмайды екен табынушы.

Шіркін, жастық келмейді екінші рет,
Бояуыңды оңдырдық, кешір, сурет.
Сұлулық бізді тастай қашқан кезде,
Айна алдында қап қойдық жетімсіреп.

// Сәулеш Шәтенова - Уақыт сұлуларды аямайды