Абдуллах ибн Мубарактан былай деп сұрайды:
-
Адамға берілген ең қайырлы нәрсе не? - Қуатты бір ақыл
- Егер ол жоқ болса ше?
- Көркем бір әдеп
- Егер ол да жоқ болса ше?
- Кеңесіп тұратын салих бір дос
- Егер ол да болмаса ше?
- Терең бір үнсіздік
- Егер ол да жоқ болса ше?
- Шұғыл бір өлім…
Мораль: бұлардың ешбірі жоқ болса өмір сүрудің де еш мәні жоқ
Мораль 2: Қуатты ақыл нығметіне жету үшін де үнсіздіктен бастайды екенбіз. Үнсіз бола алатын адам тыңдай алады, тыңдай алатын адам да салих достар таба алады, салих дос сені сөзсіз әдемі әдепке жетектейді, әдебі дұрыс адамға да терең білімдер оңай қонады, солай қуатты ақылға ие болады…
Неге ең қайырлы нәрсе ақыл?
Себебі, басқа жаратылыстан айырмашылығымыз осы ғана, ақыл беріліп ғибадат парыз етілді, ақыл арқылы ғибадат етеміз, жүрек арқылы ықыласты қосамыз, ал ақылсыз тек жүрек болса адамға ғибадат парыз емес🙌
Парыз болу шарты не еді? Ақыл-есі орнында, толысқан болу керек емес пе?!