Біз оңаша қалғанда не болады?
Бәлкім, бізден ұяңдық жоғалады...
Бәлкім, үнсіз қалармыз ақтарылмай,
Не айтуға болады шақта мұндай?.
Қаласаңыз, асырмай мөлшерінен
шарап жасап ішерміз жан сөлінен.
Бәлкім, вальс билерміз сырлы түнде,
Қос жалғыздық айналып бір бүтінге.
Нәзік әуен бітпесе таң атқанша,
Жұлдыз біткен таңданып қарап қалса.
Асылармын мойныңа мен еркелеп,
Сені өртемек үшін де, сені өртемек…
Сонда біздің түйісер жанарымыз,
Сол жанардан көрінер хабарымыз.
Сыбырларсың қозғап бір көңіл қылын,
Тек өлтіріп алмашы сенім гүлін.
Келеді ыстық деміңнен сезгім бәрін,
Оңашада айтылар сөздің мәнін.
Ертегі айтып берерсің сонда маған,
Соңы бақыт болатын мен қалаған.
Ертегіге неліктен сенем әлі?
Ары қарай білмеймін не боларын.
Не істеуге болады тағы басқа?
Жүрегіңде атымның бары рас па?
Бары рас па Құдайдың сол жүректе?
(Құдайы жоқ жүректер елжіреп пе?)
Елжіреттім жаныңды қалайша мен?
Сол жылы сәл жымиып қарай сап ем.
Содан бері санаңа салмақ болдым,
Содан бері санама салмақ болдың.
Алыс жүріп неге азап тартамыз біз?
Неге оңаша қалудан қорқамыз біз?
Неге оңаша қалудан қорқамыз біз?
Авторы: Арайлым Мұратәлиева
https://t.me/olender