Адамның бойында ауырсыну, дерт болған кезде барлық фокус сол жерде болады. Барлық ой Аллада болғанда ғана жеңілдейміз. Дерт түгелімен Алла мен Оның діні болуы керек. Бұдан алыстаған адам өмірге келу мақсатынан алыстайды. Бұл сұраққа жауабы болмаған өмірлік құбылыстарда шатасып бастайды.

Адасқан адам не істейді? Әр жерге ұрынады, әр тесікке барады, әр батпаққа батады. Қашан өз ойынан бас тартып, қай жерден адасқаның түсініп, жол картасына мән бергенде жолын табады. Картамыз — Құранымыз, «Иә» деген шеңберде ғана болу, «Жоқ» дегеннен тыйылу.

Барлығының бастауы — Алла, Ұлы Жаратушымыз. Сондықтан адам адаспауы, өмірде шатаспауы үшін Оның үстіне ешнәрсе шығармауы керек.
Егер Алладан жоғары бір ісін қойса, сол ісінен сыналады. Сол таңдауынан таяқ жейді. Адамдардан дәл сол ісі мен таңдауынан жек көрініш күйге түседі. Өйткені ол жаратылыс сезімдеріне сай келмейді.