Есейіп қалыппын-ау менде сірә,
Ағыл тегіл өмірім, жаным шыда.
Қайта тұр, мақсатыңа жүгір қәне,
Әй,жаным-ай асқақ шыңнан мейлі құла.

Сенің әлі бағындырар асқарың бар,
Өз биігің, өз шыңың, аспаның бар.
Табытыма,жер қойнына сыймай тұғын,
Әлі талай жазылатын дастаным бар.

Жазармын тағы да мұңлы өлең,
Поэзия мендік өмір, мендік өлең.
Бұл ғасырдан емеспін, жаным тірі,
Жырауларым біткенде бір-ақ өлем.