Сен нағыз махаббатты адам жаныңнан кеткенде жүрегің тілініп, кеудең тыныштық таппайтын уақытта сезінесің. Оны қолыңмен, ерніңмен ғана емес, жүрегіңмен де сезінгің келеді. Оның жанында болғанда ғана шынайы тыныштық табасың. Кеудесіне басыңды қойып, сырттағы әлемнің у-шуына қарамастан, еркін тыныстап, терең ұйқыға бата аласың.

Нағыз махаббат қандай деп сұрайтындарды түсінбеймін. Оны танып алу оңай, оны басқа еш нәрсемен шатастыра алмайсың. Бұл — ен даладағы суық орманда адасып жүріп, өзіңнің үй ошағыңа қайтып келгенмен бірдей.

“Теңіз түсті махаббат”

Жамал Жақсытай