БИР ҲӘМЕЛДАР ЖИГИТКЕ

Көзиңде нур, жүзиңде қан қалмаған,
Мәжбүрлейсең қатты сөзге бармаға.
Тар геўдеде бул не деген көкирек,
Бундай көкирек жарасады арбаға.

Ғәрезиң жоқ адам келген ўағында,
Суп - сур жүзиң және сусайып кетер.
Өзиңнен күшлини көрген ўақтыңда,
Жампаңлап, аяғың қыйсайып кетер.

Көкирегиңди басып сәл - пәл оданда,
Ызғарланып, бола берме ызалы.
Ең болмаса, сөзиң жоқ па адамға
Сорап шеккен сигареттей мазалы.

Жаман сөз ол пытыра қорғасындай,
Қуйы пәслик етпе, менменлик қылма.
Тилиңе сақ бол - қаланың ғарғасындай;
Аўылдың ийтиндей әўпилдек болма ...

ИБРАЙЫМ ЮСУПОВ. Октябрь 1994 - жыл.