— Жұмаққа барғанда адамның түрі бұрынғыдай болып қала ма?
— Білмеймін, олай деп ойламаймын.
— Онда олар бір-бірін қалай таниды?
— Білмеймін, балапан, — деді ол даусы шаршап шығып. — Жай ғана сезетін шығар. Жақсы көру үшін саған көздің керегі жоқ қой, солай ма? Ішіңнен ғана сезесің. Жұмақта бәрі дәл солай. Ол жерде тек махаббат бар, ал өзі жақсы көретін адамын ешкім ұмытпайды.

📚Ракель Паласио «Ғажайып»