Асығып өмір сүреміз.

Біреудің біреумен жарысатын, сәл қателік жасаса, “өрескел” деп танитын заманы…Отбасының өзге адамға, жақынның жатқа айналатын кезі. Сүйгенің сүрінгеніңді, бауырың бүлінгеніңді күтетін уақыт…Қайда бара жатқанымыз белгісіз, әйтеуір қатты асығыспыз. Жан-дүниеңді біреуге ақтарғың-ақ келеді, бірақ оның уақыты жоқ. (саған уақыты жоқ)

Шындықты қабылдау керек шығар. Өміріңнен кеткен адамдарды алғыспен, разылықпен шығарып салатын уақыт жеткен шығар. Раббыңның сен үшін жаратқан кереметі тек адамның алғысымен шектелмейді ғой. Асығыс адамдар жолынан қалмай жүре берсін. Тек сен асықпашы..