Ризашылық туралы әңгіме: "Соқыр адамның сыйы"

Бір күні бір қалада соқыр адам көшеде қайыр сұрап отырады. Оның қасында:
"Мен соқырмын. Маған көмектесіңіздер!" – деп жазылған тақтайша бар еді. Бірақ оның қасында өте аз тиындар жатқан.

Күндердің бір күнінде сол жерден бір адам өтіп бара жатып, соқыр адамның жанына тоқтайды. Ол тақтайшаны алып, бір нәрсе жазады да, қайта қояды. Бір ғажабы, содан кейін адамдар тоқтап, әлгі соқыр адамға көбірек тиын тастай бастайды.

Соқыр адам бұл өзгеріске таң қалады. Ол қасында отырған бір адамнан:
– Маған не деп жазып берді? – деп сұрайды.

Сонда жанындағы адам жауап береді:
– "Қазір көктем. Бірақ мен бұл сұлулықты көре алмаймын" деп жазып қойдым.

Бұл сөздер адамдардың жүрегін қозғады. Олар күннің сұлулығын сезініп, шүкіршілік етуді үйренді де, соқыр адамға көмектесуге асықты.

Мораль:
Біз көбіне барымызды бағаламай, шағымдануға бейім боламыз. Бірақ өміріміздің әрбір сәті – шүкір ететін керемет сый. Қарапайым нәрселердің өзінде ризашылық табуды үйренсек, біз шынайы бақытқа жақындай түсеміз.

ДЕНСАУЛЫҚТЫҢ, ҚОЛДА БАРДЫҢ ҚАДІРІНЕ ЖАТЕЙІК!

‼️Психологтарға сұрақ, қандай техника қолданылған❓

https://t.me/psy_consultt