Қағба, Арафат сияқты қасиетті мекендерде жасалған дұғалар, сондай-ақ ерекше уақыттарда айтылған тілектер осы орындар мен уақыттардың қасиетінен рухани қуат алады. Мұны уақыт пен мекеннің қасиетінің сол жерде жасалған амалдарға әсер етуі деп айтуға болады. Алла Тағаланың ерекше қасиет берген мекендерінде және уақыттарында жасалған дұғалардың қабыл болуына үміт арту әлдеқайда жоғары.

Бұл жағдайды патшаның белгілі бір мерекелерде халыққа сыйлықтар таратуымен салыстыруға болады. Сол сияқты, Алла Тағала да кейбір ерекше уақыттарда қолын жайған құлдарына, олардың лайықтығына қарамастан, кең пейілмен сый-сияпаттар береді. Біздің міндетіміз – Алланың мейірімі мен жомарттығына жүректен сеніп, үміт артып, Оған жалбарыну. Жүрегімізбен Аллаға байлану және барлық жақсылықты тек Одан күтуіміз керек.

Егер адам Аллаға деген сенімінде күмән мен екіұшты ойларға бой алдырса, мұндай көңіл-күймен Оған жалбарыну дұрыс емес. «Берсе береді, бермесе бермейді» деген сияқты немқұрайлы және құрметсіз қарым-қатынаспен дұға жасау жарамсыз. Мұндай дұғалар – Алла сақтасын – ақыретте адамның өзіне кері қайтарылуы мүмкін. Әрине, сұралғанды беру немесе бермеу – Алланың қалауы. Бірақ пенденің міндеті – Алладан сұрағанын табандылықпен және Ол бұл мәселеде жалғыз Жаратушы екеніне толық сеніммен сұрау.