Солтүстік Қазақстанда 45 ауылдың жабылуы – жан-жақты қарастыруды талап ететін маңызды мәселе. Рас, халық саны аз ауылдарды ірі елді мекендерге қосу инфрақұрылымды жақсартып, қызметтерді қолжетімді етуге мүмкіндік береді. Бірақ мұндай шешімдердің екінші жағы да бар.

Әр ауыл – туған жердің бөлшегі, тарих пен мәдениеттің куәсі. Жетім қалған жердің босап, иесіз қалуы – тек табиғатқа емес, ұлттық рухқа да зиян. «Жетім жер жау шақырады» дейді халқымыз. Қаңырап қалған ауылдар болашақ ұрпаққа мұра емес, тек өкінішке айналуы мүмкін.

Туған жерінен айырылған адам тек баспанасын ғана емес, өмірінің мәнін, тамырын жоғалтқандай күй кешеді. Оның үстіне, жаңа ортаға бейімделу қиындықтары, жұмыссыздық және басқа да әлеуметтік мәселелер туындайды.

Сіз қалай ойлайсыз, бұл мәселенің шешімін қалай табуға болады?