‼️👉🕐"ӘЛЕ ЯШИСЕ АЛДА!.."
Оча сары яфраклар
казылган каберләргә...
Үлемне искә төшерсәк,
файда булыр безләргә.
Монда барлык тыңгысызлар
күптән тынычланганнар,
Мәшәкатьләрдән арынып,
эзләгәнен тапканнар.
Монда елый, улап җилләр
агач ботакларында,
Монда төрле чардуганнар –
Аллаһның ачуында.
Монда шәһвәтләр тарала,
бар ләззәтләр дә үлә,
Төрле өметләр, хыяллар –
барысы да күмелә...
Монда яшләр җиргә ага,
ә шаярулар бетә...
Кемдер эчемдә чан кага:
“Сине дә бу көн көтә!”.
Үлем хакында күпләре
уйланырга яратмый,
Пәйгамбәрнең ﷺ хәдисләрен
тормышында булдырмый.
Ий, газиз милләттәшләрем,
дингә нык ябышыгыз!
“Ләззәтләрне өзүче”не
гел дә искә алыгыз!
Җәһиллек наданлыгыннан
керешсәк арынырга,
Теләгебез калмас иде
Аллаһка карышырга.
Син әле бүген исән...
Нәфесеңне тыймыйсың:
Хәрәм ашап, хәрәм эчеп,
дөнья малын туплыйсың.
Әле һавасын сулыйсың,
әле йөрәгең тибә...
Чишмә суларына сусап,
әле тамагың кибә.
Раббың биргән нигъмәтләрен
“Бисмилләһ”сез ашыйсың,
Беркөнне үләчәгеңне
әлегә уйланмыйсың.
“Әле яшисе алда!
Әле үлемгә ерак!” –
Өметләрең, хыялларың
барнәрсәдән дә зуррак.
Әлегә назлап кочасың
газиз балаларыңны,
Ахирәтне онытасың,
югалтып иманыңны.
Колашага салып, юып,
төреп ак кәфенләргә,
Зиратка илтеп куерлар
күтәреп җилкәләргә.
Авылдашлар, дусларың,
хатын, бала, туганнар –
Сине бик каты кызганып,
ярсый-ярсый еларлар.
Зиратта вакыт сизелми,
әйтерсең лә – туктаган...
Туганың өчен дога кыл,
ул аңарга сусаган.
Монда килү җебетәдер
йөрәкләрнең бәгырен.
“Исәннәрнең кадерен бел,
үлгәннәрнең – каберен!”.
Моңлы азан яңгырый, –
чакыра уңышларга!
Вакыт җитте чиста биттән
тормышларны башларга!
Мәңгелеккә килмәдек без,
һәрберебез үләчәк,
Тыз-быз чапкан эзләребез
берзаман күмеләчәк.
Зиратларга килеп җиткәч,
туган йорт артта калыр...
Күмеп, барсы кайтып киткәч
җавап тотасы булыр.
Ярсып елар туганнарың,
әмма, кайтаралмаслар.
Җыйган малың кабереңә
салып күмеп куймаслар.
Яныңда ярдәм итәрлек
һичкем булмас ул көнне,
Изгелекләр кылган булсаң
шулар коткарыр сине.
Кабереңдә файда бирер
укыган намазларың,
Хаҗлар, ураза, зәкәтләр,
иманлы балаларың.
Дингә өндәгән китаплар,
язып калдырган булсаң,
Аллаһ боерган максатны
тормышыңда булдырсаң.
Бу дөньяда яшәгәндә
кылган изге гамәлләр –
Иманлы килеш үлгәндә
генә файда бирерләр.
Зиратта җил басылган...
Әмма, сез алданмагыз, –
Ахирәт төенчекләрен
һәрчакта да барлагыз!
Зират исеңә төшерер
барачак урыныңны...
Бер мизгелдә үтеп киткән
бу фани тормышыңны.
Дөньяларда яшәгәндә
йортлар аерылса да, –
Барысы да бер ләхеткә
керәчәк, ни булса да.
Дөньяны куып чапса да,
әҗәл һәркемгә җитәр.
Туганнары күп булса да,
кабергә ялгыз китәр.
Зиратның әдәпләреннән:
каберләргә басмаска!
Төрле агачлар утыртып,
чатырман ясамаска!
Ризык, чәчәк, һәйкәлләргә
мәетләр мохтаҗ түгел!
Дога – менә нәрсә кирәк
алар өчен һәр мизгел!
Анекдот, мәзәкләр сөйләп,
“хи-ха-хай” көлешмәскә!
“Кеше нәрсә әйтер” диеп,
сәдака өләшмәскә!
Каберләрдәге мәетләр
догаларны ишетми...
Ширек кылганнар Җәннәткә
беркайчан да ирешми!
Бернәрсә дә ярдәм итмәс:
блат та, адвокатлар да, –
Кыямәткәчә ятарлар
Аллаһның газабында.
Кабер газабына сәбәп –
һәйкәлләр, чардуганнар,
Пәйгамбәр ﷺ һәм сәхәбәләр
аларны куймаганнар.
Кабер тирәли әйләнү,
мәетләргә ялвару,
Каберләрне зурлау, бизәү,
анда корбаннар чалу, –
Һәйкәлләр, мазаралар,
диварлар, чардуганнар, –
Динебездә бу нәрсәләр
бик катгый тыелганнар.
Гүр садакасы – бидгать!
Намаз, Коръән укылмый!
Төрле чәчәкләр үстерү
каберләрдә ярамый!
Зур һәйкәлләр куялар,
агачлар утырталар,
Ә туганнары кабердә
газап чигеп яталар.
Кычкырып еламас иде
берәр якыны үлсә,
Котычкыч гонаһ икәнен
хәдистән укып белсә...
Һәрбер бәләкәй бидгатьтән
олы ширек башлана,
Аннары соң муеннарга
шайтан менеп атлана.
Шайтан төрле бидгатьләргә
матур исем куштыра,
«Искә алу көне» диеп,
«поминка»лар уздыра.
Дини гыйлем алмагачта,
кеше сүзеннән чыкмый,
Аң бул! Раббым бидгатьләрне
беркайчан кабул кылмый!
Аерым көн билгеләмә,
«аш»ка, догаларыңа
Көндә кыл догаларыңны
барлык әрвахларыңа,
