Сенің суретің

Сен білесің бе, масайып жүріп не қылғанымды?
Суретіңді қашап, мұзды мұхитқа ойыппын,
Джомолунгманың шыңына да іліп қойыппын.
Бұлттардан сені қызғанып жүріп, о, тоба!
Жаңбырын оның шарап деп ішіп тойыппын.

Сен білесің бе, масайып жүріп, не бүлдіргенімді?
Суретіңді ұстап, құдайға да алып барыппын.
Қылығымды көріп, шошыпты қорқақ жарық күн.
Өшпеген әлі темекімді оған лақтыра,
"Жанымды менің емде!" деп айқай салыппын.

Сен білесің бе, масайып жүріп не істегенімді?
Суретіңді алып, құмдарға ілесе ән салдым.
Көзге көрінген жын-перілерді де қарсы алдым.
Тәлтіректеп тұрып, жүзімді көкке қарата,
"Ол менің мәңгі жүрегімде ғой!" деп жар салдым!

Сен білесің бе, есімді жисам...
Есімді жисам, мас емес екем.
Бөтенмін.
Көзімді ашып, басымды әрең көтердім.
Сенің суретің сақталған телефонымды,
Кеудеме қысып, құшақтап жатыр екенмін.

Авторы: Бақытбек Егінбайұлы
https://t.me/olender