Жетинши бөлимГүз де қайтқан...
Қуты қашқан...
Қыс ҳүкимин сүрер қашшан!
Жалтырайды айдында муз,
Қалтырайды музда қамыс.
Музға сиңген жалғыз қоға-аў! –
Ушы пәрли жайдың оғы-аў!
– Бул не даўыс, тыңла, Әниўар?
Шақырыўын қара, заңғар! –
Егизеклер түрди қулақ,
Тынған яңлы болды булақ.
Тынған яңлы болды нәпес
Бул дүньяда болған ба сес?!
Пышақ кести тынды самал,
Сылт етпестен сирести тал!
Сылт етпестен қалды Дүнья,
Бир жым-жыртлық болды бинә!
,,Ғоққо-ғоқ-ғоо!.."
Тағы бирден,
Дүнья жаңлап, тилге кирди!
Жер-аспанға қаңғырып сес,
Жаңлап кетти жаңғырық сес!
Лаппа басын тиклеп қамыс,
Гүңң-гүўўңң..
Қақ-қақ сөтилди муз!
Алып қашты сести самал!
Сықыр-сықыр
Гүўледи тал!
Шарта ашты көзин булақ!
Шуўлар гия,
Шуўлап қулақ!
– Бах-бахты-яр! Қора-аз, ыра-ас!
– Жин урды ма! Неткен қораз?!!
Қораз емес, қырғаўыл-ғо!
– Қораз деймен. Пирғаўым бол!..
– Қораз деймен!.. Ырғаўын кө-өр!
– Тасла бести?!
– Ур шаппатты!!! –
Қатты шапты, шапты қатты! –
Шат тырнай ма, – тырнай берсин!
Зуўлай берсин, зырлай берсин!
Қалды папка, қалды шарф!..
– Қора-азз!..
– Мәкийе-ен!..
– Усла барып!..
Қораз – қызыл. Мәкийен – шубар.
– Қайдан келип қалған булар?!
– Шешем беттен жолды таўып,
Келген шығар шубар таўық!
Қоразы да ерген шығар,
Шешем жуўап берген шығар!..
– Жүр, услайық!.. – Қуўаласты!
Дүр-дүр ушты қустың ҳаслы.
Қораз дүрлеп, абай қылар,
Услатсын ба жабайылар!
– Ымырт басты әтирапты,
Қайдан таптық патыратты!..
– Қайтайық деп айттым саған!..
– Жүр қайтайық, жоқлар ағам!..
Жулдыз шықты...
Келди үйге.
Мушын Галя тастай түйген!..
Бәйўан-жәйўан, –
Аҳўал шатақ! –
Уры ийт кирип төккен қатық!
Ақтарылған зереннен пал,
Сүзбе қалта сыртта дал-дал!
Сүр гөшти де жеп кетипти,
,,Жерсиз енди...!" деп кетипти!
Жаланыпты қазан-табақ,
Қаңырап атыр маек қабақ!
Сыпырадағы унды шашқан,
Ун-ун аяқ төрди басқан!
Ғайзалапты қамыртурыш...
,,Басланбаса еди урыс!
Бир ийт емес он ийт шығар!..
Бул пәнтиңе қай ийт шыдар!.."
,,...Сонша жыйған маекти айтса!..
Принципти – даекти айтса!
Даегимиз жоқ бизлердиң,
Бахтыярға неге ердим!.." –
Кеўилсизлик енип кеткен!
Бузаўлар да емип кеткен!
Сыйырлар да байланбапты,
Ийттен басқа айланбапты!
Таўықлар да түўелленбей,
Ылақ қалған гүўенленбей!
Қайда келмек, бәжбан ағай,
Таң атқанша қорыр тоғай!
Ферма жақтан ҳарып-шаршап,
Усы еди келгени тап!
Шыралар да жағылмапты.
Булар үйден табылмапты.
Жоймақшы еди, қырмақшы еди! –
Бир-бир муштан урмақшы еди! –
Галя апа әсте-әсте,
Өзин басты қайтты пәске:
– Жағдай мынаў, ҳаллар мынаў!
Неғып жүрсиз, балларым-аў?!
– Қызық көрдик атаў жақта!
– Не қызық ол қызық жоқта!
– Жабайы жуп таўық көрдик!
– Сесин тыңлап, таўып көрдик!
– Бири қызыл, бири шубар!..
–Сизлерди жин урған шығар!
Исенимсиз ырас гәптен,
Жалған гәп те зыят ҳәтте!
,,Жабайы ийт" десе инан,
Асыранды болмас жылан.
Жабайы – ғаз, үйрек болар,
Жақсы бала зийрек болар!
Асыранды қус ,,таўық" деген!
Қайсың буны таўып келген?!
Кимге керек гәп – усындай!
Жатың, – деди, – жабысың да!..
Ғәҳәр – қайтты!
Олар жатты.
Көзлеринен ушты уйқы,
Ойлар қыйнар уйқы-туйқы;
,,Сол таўықдур шубар таўық...
Қалай келген жолды таўып!...
Сағыныштан күйип-жанып,
Излеп келген палапанын!
Излеп келген елесин де!
Қалған шығар жол есинде!
Бала дәрти жаман шығар,
Бул дәртке тек анаң шыдар!.."
,,...Далаларда улыр самал,
Тоғайларда улыр сағал!
Сағал барып алмаймекен?!..
Таўық грипп болмаймекен!..."
Жумбақ шешим таппай атыр...
Таң да узақ атпай атыр!
Шаўдырбай Сейитов
«Жоллар» топламынан (1987)
Каналға ағза болыўды умытпаң: 👇 @Shawdirbay_Seyitov