Анама
Бийгам едим, кеулим барха ток еди,
Озин барда кайгы- гамым жок еди,
Сенсизликтен гунгирт тартар уй- иши,
Хешким жоктай отырса да жуз киси.
Тусиме енесиз тап онымдагыдай,
Гейде кулип, гейде мунайып турасыз,
Сырларымды айткым келип калдырмай,
Дегенимде козден гайып боласыз.
О,анажан жургенимде кошеде,
Озин катарлылар барар жайнанлап,
Бул дунядан кеткенинди билсем де,
Излегим келеди сени сораглап.
Көзлериңнен мехир нуры таралып,
Бир ажеп йош берер еди озиме,
Бари,бари корген тустей жогалып,
Зар болдым- ау" балам" деген созине.
Сапар тартып уйге кирип келгенде,
Куаныштан жайнар еди жузлерин,
Айналып, толганып мас болар един,
Ядымнан шыгарма сол бир гезлерин!?
Куаныш хам кайгыларым болисер,
Жок озиндей хеш бир кимсе анажан,
Усыларды ойлап, келип кемислик,
Унсиз егитилип жылам аламан.
Бар гой апа ,синлилер хам ини де,
Барлыгы да сау болсын оз кунине,
Анажаным озине хеш ким жетпейди,
Сенин тулган коз алдымнан кетпейди.
М.Тотия.6- март.
https://t.me/Soz_marjani