Жан дүниең жабыққанда,
Дем жетпей, тарыққанда,
Қол үзіп шабыттан да,
Бәрінен жалыққанда,
Өзім деп жүргендер де
Өгейлік танытқанда,
“Бітті!” – деп, бәрі осымен,
Тым қатты қорыққанда,
Бір ғана үміт өлмей,
Жетелер жарық таңға.
Іс алға баспай қалып,
Достарың қасқа айналып,
Сенгенің сені сатып,
Жүректер тасқа айналып,
Жаутаңдап айналаңа,
Жанарға жас қайғы алып,
Ай мен күн тіпті саған
Жатқанда шашпай жарық,
Бағыттап жаңа жолға,
Бір үміт бастайды анық.
Жүзіңнен нұр кеткенде,
Жолдастан сыр кеткенде,
Жаныңды мұңды еткенде,
Арыңды кірлеткенде,
Күллі жан сенен безіп,
Құр қалсаң құрметтен де,
Бір үміт қана арманның
Шоғын кеп үрлеткенде,
Қураған күзгі бағың
Айналар гүл көктемге.
Бекжан Базарбек
12.03.2025