Пайғамбарымыз (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын): «Кімде-кім мұсылманның айыбын жасырса, қиямет күні Алла да оның айыбын жасырады», – деген.
Кісі аңдушылық – кісі айыбын өзгелерге әшкерелеу екенін аңғартады. Бір-бірін жақсы көрген мұсылман арадағы пендешілік кемшіліктерді жасырып, қателіктерін кешіріп, мерейін тасытып жүреді. Әйгілі ислам ғалымы Мұхаммед ибн Иазид былай деп айтады:
«Мен Халилге бардым. Ол шағын кілемшенің үстінде отырған еді. Мені көріп ығысып, маған орын берді. Мен оның онсыз да тар жерін, одан әрі тарылтқым келмей, қасына отырудан бас тарттым. Сөйтсем, ол мені қолымнан ұстап, өзіне жақындатты да: «Бір-бірін Алла үшін жақсы көрген пенделерге иненің тесігі де тар болмайды. Бірін-бірі жек көрген адамдар үшін дүниенің кеңдігі де түк болмайды», – деп айтты.
Расында да бір-бірін жақсы көрген адамдарға кең дүние тарлық етпейді. Өзгелерді ұнатпайтын іші тар адам кең дүниеге сыймай, жоқ жерден пәле іздеп, адамның кем – қателігін аңдысып, жаманшылыққа жаны құмартып жүреді. Ал мұның соңы зор өкінішке әкеледі. Мұсылмандардың айыбын жария етпеу, ішінара аңдысып, арсыздық етпеу керек екені мына аят бізге баяндайды: «Шынымен де мүминдердің ішінде арсыздық жайылуын жақсы көргендерге дүние мен ақыретте күйзелтуші азап бар. Алла біледі, сендер білмейсіңдер» («Нұр» сүресі, 19-аят).
Адамның басқан ізін аңдып, артынан бәле іздеп, кем-кетігін шұқылау – жиіркенішті әрекет. Өзің ұнатпаған жанның кемшілігін жіпке тізіп, мін іздеп, жеке өміріне, ар-намысына тиісу шариғат тұрғысынан дұрыс іс болып саналмайды. Құранда: «Уа, мүминдер! Бір-біріңді аңдымаңдар», – деп бұйырады («Хужурат» сүресі, 12-аят).
Кісі аңдушылық – кісі айыбын өзгелерге әшкерелеу екенін аңғартады. Бір-бірін жақсы көрген мұсылман арадағы пендешілік кемшіліктерді жасырып, қателіктерін кешіріп, мерейін тасытып жүреді. Әйгілі ислам ғалымы Мұхаммед ибн Иазид былай деп айтады:
«Мен Халилге бардым. Ол шағын кілемшенің үстінде отырған еді. Мені көріп ығысып, маған орын берді. Мен оның онсыз да тар жерін, одан әрі тарылтқым келмей, қасына отырудан бас тарттым. Сөйтсем, ол мені қолымнан ұстап, өзіне жақындатты да: «Бір-бірін Алла үшін жақсы көрген пенделерге иненің тесігі де тар болмайды. Бірін-бірі жек көрген адамдар үшін дүниенің кеңдігі де түк болмайды», – деп айтты.
Расында да бір-бірін жақсы көрген адамдарға кең дүние тарлық етпейді. Өзгелерді ұнатпайтын іші тар адам кең дүниеге сыймай, жоқ жерден пәле іздеп, адамның кем – қателігін аңдысып, жаманшылыққа жаны құмартып жүреді. Ал мұның соңы зор өкінішке әкеледі. Мұсылмандардың айыбын жария етпеу, ішінара аңдысып, арсыздық етпеу керек екені мына аят бізге баяндайды: «Шынымен де мүминдердің ішінде арсыздық жайылуын жақсы көргендерге дүние мен ақыретте күйзелтуші азап бар. Алла біледі, сендер білмейсіңдер» («Нұр» сүресі, 19-аят).
Адамның басқан ізін аңдып, артынан бәле іздеп, кем-кетігін шұқылау – жиіркенішті әрекет. Өзің ұнатпаған жанның кемшілігін жіпке тізіп, мін іздеп, жеке өміріне, ар-намысына тиісу шариғат тұрғысынан дұрыс іс болып саналмайды. Құранда: «Уа, мүминдер! Бір-біріңді аңдымаңдар», – деп бұйырады («Хужурат» сүресі, 12-аят).