Жаўызбаевтың жыйналысында не айтылды?
(сатиралық гүрриң)
– Ҳәмме келди ме? Қапыны жап. Камераны ɵшир. Тек фотоаппаратқа сүўретке ал.
– Телефонға түсирейин. Айфон 15. Гɵне фотоаппараттан тынық түсиреди.
– Мен сеннен ақыл сорадым ба? Айтқанды қыл.
– Яқшы. Кеширерсиз.
– Ал, «жәмийетте мүләйимшиликти сапластырыў ҳәм қопаллықты арттырыў илажлары» бойынша нәўбеттеги жыйналысымызды баслаймыз. Дәслеп кемшиликлер додаланады. Кейинги ўақытлары үстиңизден шағым кɵбейип кетти. Садабаев, тур орныңнан. Сен неге жумыс ўақтында алдыңа келген пуқараны креслоңнан турып, еки қоллап сәлем берип күтип алғансаң?
– Ол қәйинатамның екинши мурындық баласы еди ғо.
– Жумыс ўақтында ағайиншилик пе?
– Сиз машыныңызға газ қуятуғын метан заправканың ийесиниң баласы еди ғо…
– Болды, сениң менен кейин сɵйлесемиз. Ҳадалбеков, сен неге пуқара менен сәўбет барысында «ɵтиниш», «мәрҳәмәт», «кеширерсиз» қусаған мүләйим сɵзлерден пайдаланғансаң?
– Ол пуқара ямана даўкес. Алдын да келген еди. Жақсы сɵйлеспесең үстиңнен жазыўдан да қайтпайды.
– Әй қорқақ. Саған айттым ғо, ондайларды мениң алдыма жибер. Жақсыбаев, сен де ақмағың шығып, кабинетиңде түшкирген пуқараға саў болың дегенсең. Және, үш мәрте түшкиргенде де ҳәр бирине ɵз алдына саў болың депсеңә!
– Билмей қалдым, аға. Мен ɵзи биреў түшкиргенде автомат түрде саў болың деп айтып қоя беремен.
– Мийирманова, сен еле турмысқа шықпаған қыз бола тура бийтаныс еркекке ɵз қол телефоныңның номерин берипсең. Бул қалай енди?
– Узақ районнан келип тур екен, жолдас Жаўызбаев. Хабарыңыз бар, жумыстың телефонын жасалма түрде күтиў режимине ɵткерип қойыппыз. Қоңыраў етип, түсе алмапты. Аяп кеттим. Жумысы питпеди. Хабарын сорап билип турарсыз деп ɵзимниң нәўмиримди бере қойып едим.
– Аўа, бәриңиздиң бәнеңиз таяр. Жумыс дегенди, мине, Қопалбаевтан үйрениң. Сизлер күнине 15-20 пуқара қабылласаңыз, оның күнлик нормасы бесеўден ɵтпейди. ϴткенде бир ҳаял алдынан жылап шықты. Бир исбилерменди сондағы бир қолтаңбасы ушын бес күн қатнатты. Қопалбаев, ертеңнен баслап буларға жумыс ўақты таўсылғаннан кейин, саат 8ден баслап бир саат шеберлик сабағын ɵтесең.
– Жаўызбаев, мен шаршап қаламан-аў оған. Оннаншы, азанда 8ге қояйық. Жумыс басланғанға шекем ɵтемен. Және, азанда таза бас пенен қабыллаў да аңсат болады.
– Аға, Ҳадалбековтың алдына бир екиқабат ҳаял келип тур. Зәрүр ҳүжжет керек болып тур дейди.
– Жап есикти. Маған десе сол жерде туўып қоймай ма? Жыйналыс болып атыр, кɵрип турған жоқсаң ба? Ермекбаев, жаз. Жумыс ўақтында ɵз хызмет ўазыйпаларына немқурайдылық пенен қарағаны, пуқаралар менен мүләйим қатнас жасағаны ушын Мийирманова, Жақсыбаев, Ҳадалбеков ҳәм Садабаевқа…
– Аға, сиз баратуғын метан заправканың…
– Болды, яқшы. Садабаевтан басқасының бәрине сɵгис берилсин.
– Тек сɵгис пе?
– Қопалбаев, сɵгис деген-әм майда нәрсе емес. Бәри менен еле ɵз алдына сɵйлесемен булардың. Ҳәммеңиздиң қулақларыңызға алтын сырға. Қопаллық – бизиң жумысымыздың жүзи. Ким оған аяқ қойса меннен жақсылық күтпесин. Жақында қопаллық бойынша нанография жазып атырман.
– Монография шығар?
– Аўа, ақыллылық етпе дедим ғо саған. Соны сатып аласыз. Жыйналыс тамам.
Аллаяр Дарменов,
25.05.2024. https://t.me/Soz_marjani