👆👆👆
Қазір адам баласын таң қалдыру мүмкін болмай кетті.
Ересектер жарайды, бұрын біз жас кезімізде көп нәрсеге таң қалатынбыз.
Сол таң қалыстар бізді алға жетелейтін. Қиялымызға қанат бітіретін. Бірдеңе көрсек ішін ашып көруге тырысатынбыз. Іші ашылмайтын зат болса, сырын түсінгіміз келетін. Өзімізде де сондай дүние болғанын қалайтынбыз. Мұның соңы - мамандық таңдау мен болашаққа көз тіккендегі ұмтылатын армандарға жетелейтін.
Ал қазір… жастар да дымға қызықпайды. Барлығы бар. Барлығын көріп тастаған. Ештеңеге таң қалмайды. Бекер! “Болар бала боғынан” демекші, болам деген бала бірнәрсеге таң қалып өсуі керек. Бүгінде әлемде таң қаларлық дүниелер боп жатыр.
Өткенде бүкіл Маңғыстауды аралап жастармен, оқушылармен, студенттермен кездесіп шықтым. Әлемдегі таң қаларлық оқиғалар боп жатқанын сипаттау үшін сөз таппай қойдым.
“Естеріңізде ме, бүкіл ауылда тек Саматтың үйінде ғана видеомагнитофон болған кездер? Қалаған киноңды, қалаған уақытта көре аласың?” десем, өтпейді. Ол заманды көрмеген.
Жарайды, бертінге өтейін деп,
“Естеріңізде ме, тек қана Мараттың үйінде компьютер болған кездер? Музыка да ойнайды. Кино да көрсетеді. Жазуға да болады. Сурет те саласың. Ойын ойнауға да болады” десем, өтпейді.
Жарайды, бертінге өтейін деп,
“Естеріңізде ме, смартфон арқылы тікелей эфирге шығуға болатын кездер? Бұрын тек республикалық телеарналар ғана жасай алатын дүние енді сенің қолыңда теп-тегін, дайын боп тұрғаны?” десем, ұқпайды.
Обшым, қандай мысал айтсам да өтпейді. Өйткені, қазіргі жастар тек “не ішем, не кием?” деген жоқшылықты ғана емес, “не оқысам, не істесем болады?” деген жоқшылықтан да ада. Барлығы бар.
Ал не тамаққа, не ақпараттық аштыққа түспеген адамға не айтасың?
Айтайын дегенім…
Қараңыздаршы, миллион долларлар, жүздеген әлемдік деңгейдегі ІТ мамандар, ең қымбат серверлер арқылы ғана мүмкін болатын машинаны оқыту яғни жасанды интеллектке файнтьюниң жасауды OpenAI компаниясы технология саласының исі мұрнына да бармайтын адамға теп-тегін жеткізіп, шайнап, аузына сап қойыпты.
Қандай заман… Таңдайың тақылдап таңданбасқа шараң жоқ…
Қазір адам баласын таң қалдыру мүмкін болмай кетті.
Ересектер жарайды, бұрын біз жас кезімізде көп нәрсеге таң қалатынбыз.
Сол таң қалыстар бізді алға жетелейтін. Қиялымызға қанат бітіретін. Бірдеңе көрсек ішін ашып көруге тырысатынбыз. Іші ашылмайтын зат болса, сырын түсінгіміз келетін. Өзімізде де сондай дүние болғанын қалайтынбыз. Мұның соңы - мамандық таңдау мен болашаққа көз тіккендегі ұмтылатын армандарға жетелейтін.
Ал қазір… жастар да дымға қызықпайды. Барлығы бар. Барлығын көріп тастаған. Ештеңеге таң қалмайды. Бекер! “Болар бала боғынан” демекші, болам деген бала бірнәрсеге таң қалып өсуі керек. Бүгінде әлемде таң қаларлық дүниелер боп жатыр.
Өткенде бүкіл Маңғыстауды аралап жастармен, оқушылармен, студенттермен кездесіп шықтым. Әлемдегі таң қаларлық оқиғалар боп жатқанын сипаттау үшін сөз таппай қойдым.
“Естеріңізде ме, бүкіл ауылда тек Саматтың үйінде ғана видеомагнитофон болған кездер? Қалаған киноңды, қалаған уақытта көре аласың?” десем, өтпейді. Ол заманды көрмеген.
Жарайды, бертінге өтейін деп,
“Естеріңізде ме, тек қана Мараттың үйінде компьютер болған кездер? Музыка да ойнайды. Кино да көрсетеді. Жазуға да болады. Сурет те саласың. Ойын ойнауға да болады” десем, өтпейді.
Жарайды, бертінге өтейін деп,
“Естеріңізде ме, смартфон арқылы тікелей эфирге шығуға болатын кездер? Бұрын тек республикалық телеарналар ғана жасай алатын дүние енді сенің қолыңда теп-тегін, дайын боп тұрғаны?” десем, ұқпайды.
Обшым, қандай мысал айтсам да өтпейді. Өйткені, қазіргі жастар тек “не ішем, не кием?” деген жоқшылықты ғана емес, “не оқысам, не істесем болады?” деген жоқшылықтан да ада. Барлығы бар.
Ал не тамаққа, не ақпараттық аштыққа түспеген адамға не айтасың?
Айтайын дегенім…
Қараңыздаршы, миллион долларлар, жүздеген әлемдік деңгейдегі ІТ мамандар, ең қымбат серверлер арқылы ғана мүмкін болатын машинаны оқыту яғни жасанды интеллектке файнтьюниң жасауды OpenAI компаниясы технология саласының исі мұрнына да бармайтын адамға теп-тегін жеткізіп, шайнап, аузына сап қойыпты.
Қандай заман… Таңдайың тақылдап таңданбасқа шараң жоқ…